Selected Courses on Digital Art-UOWM

8 Απριλίου 2009

MICHAL ROVNER VIDEO

Filed under: UNCLASSIFIED,ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ-ARTISTS — admin @ 20:06

http://marceartvlog.blogspot.com

MICHAL ROVNER

Filed under: ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ-ARTISTS — admin @ 19:58

MICHAL ROVNER

Filed under: UNCLASSIFIED,ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ-ARTISTS — admin @ 19:55

MICHAL ROVNER

Filed under: ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ-ARTISTS — admin @ 19:47

  • MICHAL ROVNER
  • Born in 1957 in Tel Aviv, Michal Rovner studied cinema, television, photography, philosophy, and art. Since moving to New York in 1987, Rovner has seen her work shown extensively, including at The Art Institute of Chicago; the Tate Gallery, London; P.S.1 Contemporary Art Center, New York; the Corcoran Gallery of Art, Washington, D.C.; and The Museum of Modern Art, New York. The Whitney Museum of American Art in New York hosted a mid-career retrospective in the summer.
THE SPACE BETWEEN
By repeatedly re-photographing her images, transferring them from video to film and back again, and manipulating them digitally, Michal Rovner creates photographic and video imagery that abstract familiar subjects like houses, animals, and people into ambiguous and iconic forms. Working with representation but against the traditions of narrative and documentary purpose, her artworks imply a tentative universe, one that is paradoxically peaceful and unsettled, vivid and shrouded, and completely counter-factual. If the changing nature of art has resulted in a general blurring of boundaries–between painting and photography, reality and memory, presence and absence–Rovner mines this haziness, refuses to respect borders, and exists completely in The Space Between.f 2002.
THE FIELDS
Video artist Michal Rovner’s unique and ever-expanding alphabet is built of tiny depictions of the human figure. Fields documents her work in this vein over the past three years, including Data Zone, which combines the sculpture and video from her acclaimed solo exhibition in the 2003 Venice Biennale; documentation of the video installation Time Left; works from the project In Stone, including stone moving “texts;” and notebook vitrines. Her recent collaboration with the composer Heiner Goebbels, Fields of Fire, which was made following a trip to Kazakhstan, depicts oil-field fires in a landscape that recalls both the fluid ink brush of the Soong and T’ang dynasty and the hyperkinetic pen of the seismograph: the notion of landscape is transformed from the symbol of constancy to an engine of metamorphosis.

Rovner, Michal

Filed under: UNCLASSIFIED,ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ-ARTISTS — admin @ 19:13

Rovner, Michal: “Michal Rovner: Fields

Essays by Rιgis Durand, Sylvθre Lotringer and Mordechai Omer.

Video artist Michal Rovner’s unique and ever-expanding alphabet is built of tiny depictions of the human figure. Fields documents her work in this vein over the past three years, including Data Zone, which combines the sculpture and video from her acclaimed solo exhibition in the 2003 Venice Biennale; documentation of the video installation Time Left; works from the project In Stone, including stone moving ‘texts;’ and notebook vitrines. Her recent collaboration with the composer Heiner Goebbels, Fields of Fire, which was made following a trip to Kazakhstan, depicts oil-field fires in a landscape that recalls both the fluid ink brush of the Soong and T’ang dynasty and the hyperkinetic pen of the seismograph: the notion of landscape is transformed from the symbol of constancy to an engine of metamorphosis.”

Rovner, Michal

Filed under: ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ-ARTISTS — admin @ 19:12

Rovner, Michal: “Michal Rovner: The Space Between

Essays by Sylvia Wolf and Michael Rush.

By repeatedly re-photographing her images, transferring them from video to film and back again, and manipulating them digitally, Michal Rovner creates photographic and video imagery that abstract familiar subjects like houses, animals, and people into ambiguous and iconic forms. Working with representation but against the traditions of narrative and documentary purpose, her artworks imply a tentative universe, one that is paradoxically peaceful and unsettled, vivid and shrouded, and completely counter-factual. If the changing nature of art has resulted in a general blurring of boundaries–between painting and photography, reality and memory, presence and absence–Rovner mines this haziness, refuses to respect borders, and exists completely in The Space Between.”

ΕΛΕΝΗ ΚΕΣΙΣΟΓΛΟΥ: SHIRIN NESHAT

Filed under: UNCLASSIFIED,ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ-ARTISTS — admin @ 14:43













lkjhkpjh

Evi Panteleon,Lucian Freud

Filed under: UNCLASSIFIED,ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ-ARTISTS — admin @ 09:01

Thus spake Freud

“I paint the sort of paintings I can, not the ones I necessarily want.”

“I want paint to work as flesh… my portraits to be of the people, not like them. Not having a look of the sitter, being them … As far as I am concerned the paint is the person. I want it to work for me just as flesh does.”

“I could never put anything into a picture that wasn’t actually there in front of me. That would be a pointless lie, a mere bit of artfulness.”

“The painting is always done very much with [the model’s] co-operation. The problem with painting a nude, of course, is that it deepens the transaction. You can scrap a painting of someone’s face and it imperils the sitter’s self-esteem less than scrapping a painting of the whole naked body.”

“I don’t want any colour to be noticeable… I don’t want it to operate in the modernist sense as colour, something independent… Full, saturated colours have an emotional significance I want to avoid.”

“Since the model he so faithfully copies is not going to be hung up next to the picture … it is of no interest whether it is an accurate copy of the model. Whether it will convince or not, depends entirely on what it is in itself, what is there to be seen. The model should only serve the very private function for the painter of providing the starting point for his excitement. The picture is all he feels about it, all he thinks worth preserving of it, all he invests it with. If all the qualities which a painter took from the model for his picture were really taken, no person could be painted twice.”

“The aura given out by a person or object is as much a part of them as their flesh. The effect that they make in space is as bound up with them as might be their colour or smell … Therefore the painter must be as concerned with the air surrounding his subject as with the subject itself. It is through observation and perception of atmosphere that he can register the feeling that he wishes his painting to give out.”

“A painter must think of everything he sees as being there entirely for his own use and pleasure. … And, since the model he faithfully copies is not going to be hung up next to the picture, since the picture is going to be there on its own, it is of no interest whether it is an accurate copy of the model.”

Lucian Freud, painter







4 Απριλίου 2009

kosmos ideon k synaisthesia

Filed under: SYNAESTHSIA — polimeflo @ 10:49
paidia anevazo to keimeno mou k to teliko video gia tin synaisthisia.tis fotografies telika den tha tis xrisimopoiiso.an iparxoun lathoi sto keimeno sorry alla den ta pao kala me to grapsimo.an kati den sas kolaei sto keimeno se sxesi me to video grapste kati gia na to sizitisoume.thanks. <!– /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;}

–>

<!– /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;}
–> Η φιλοσοφική αναζήτηση, που είχε ξεκινήσει με τους προσωκρατικούς φιλοσόφους, σχετικά με το πώς μπορούμε να γνωρίσουμε τον κόσμο γύρω μας και τις αρχές λειτουργίας του, είχε φτάσει σε αδιέξοδο την εποχή του Πλάτωνα. Οι ηρακλείτειοι υποστήριζαν ότι τα πάντα στον κόσμο του χώρου και του χρόνου συνεχώς μεταβάλλονταν. Ούτε για μια στιγμή δεν σταματούσε η μεταβολή και τίποτα δεν έμενε το ίδιο από τη μια στιγμή στην άλλη. Συνέπεια αυτής της θεωρίας φαινόταν να είναι ότι δεν μπορούμε να γνωρίσουμε αυτόν τον κόσμο, εφόσον δεν μπορεί κανείς να πει ότι γνωρίζει κάτι που είναι διαφορετικό ετούτη τη στιγμή απ’ ό,τι ήταν μια στιγμή πριν. Η γνώση απαιτεί την ύπαρξη ενός σταθερού αντικειμένου. Ο Παρμενίδης, από την άλλη πλευρά, ισχυριζόταν ότι υπάρχει μια σταθερή πραγματικότητα, την οποία μπορούμε να ανακαλύψουμε μόνο μέσω της ενέργειας του νου, χωρίς καμιά ανάμειξη των αισθήσεων. Το αντικείμενο της γνώσης πρέπει να είναι αμετάβλητο και αιώνιο, εκτός χρόνου και μεταβολής, ενώ οι αισθήσεις μας φέρνουν σε ότι είναι μεταβλητο και φθαρτο. Ο Πλάτων θέλοντας να διαφυλάξει το αγαθό της γνώσης και της αντικειμενικής αλήθειας από ιδεολογήματα που την απέρριπταν καταδικάζοντας τον άνθρωπο σε μια άγνοια μόνιμη και οδηγώντας τον τελικά στον αμοραλισμό, υποστήριξε ότι τα αντικείμενα της γνώσης, τα αντικείμενα που θα μπορούσαν να οριστούν, υπήρχαν, αλλά δεν έπρεπε να ταυτιστούν με τίποτε στον αισθητό κόσμο· υπήρχαν σε έναν νοητό κόσμο, πέραν χώρου και χρόνου. Είναι οι περίφημες π λατωνικές ιδέες ή είδη.

Οι ιδέες είναι εκείνες οι τέλειες, άφθαρτες και αμετάβλητες νοητές οντότητες, στις οποίες όλα τα ατελή, φθαρτά και μεταβλητά αισθητά πράγματα μετέχουν. Δεν θα πρέπει, ωστόσο, να θεωρηθούν ως ιδέες που δημιουργούμε με το νου μας· είναι πραγματικές οντότητες τις οποίες μπορούμε να συλλάβουμε μόνο με τη νόηση και όχι με τις αισθήσεις.
Από την πρώτη στιγμή της ζωής μας, οι αισθήσεις μας “υπενθυμίζουν” διαρκώς κάτι μη αντιληπτό άμεσα από τις αισθήσεις . Άρα η γνωριμία μας με τα ίδια τα πρότυπα πρέπει να ανάγεται σε χρόνο προγενέστερο της λειτουργίας των αισθήσεών μας, προγενέστερο δηλαδή της γέννησής μας.
ο Πλάτων επαναβεβαίωσε την αλήθεια της θρησκευτικής διδασκαλίας των Πυθαγορείων ότι η ψυχή είναι αθάνατη.
Ιδέες και ψυχή ανταποκρίνονται το ένα στο άλλο. Η θέα των ιδεών είναι μάλιστα πληρέστερη όσο περισσότερο η ψυχή ελευθερώνεται από το σώμα και τις αισθήσεις. Άρα η ψυχή συγγενεύει με το θείο, το αθάνατο, το αόρατο, ενώ το σώμα συγγενεύει με το γήινο, το ορατό και το φθαρτό. Συνάμα η ψυχή είναι προορισμένη να άρχει, ενώ το σώμα είναι προορισμένο να υπακούει και να υπηρετεί.
Η ανθρώπινη ψυχή πριν ενσωματωθεί γνώρισε τις ιδέες στην καθαρότητά τους. Με την είσοδό της, όμως, στο σώμα και την υποταγή της στους φυσικούς νόμους, η ψυχή λησμόνησε αυτά που γνώριζε. Η απόκτηση γνώσεως σε τούτον τον κόσμο ερμηνεύεται, τελικά, ως διαδικασία αναμνήσεως.
Oι αισθήσεις αποτελούν το μέσο επιβίωσης των ζωντανών οργανισμών.Για τους ανθρώπους αποτελεί επίσης το μέσο για την απόκτησης γνώσης.Σύμφωνα με τους παραπάνο φιλοσόφους η αντίληψη μας για τον κόσμο είναι λανθασμένη καθώς βιώνουμε μια ψευδαίσθηση και τιποτα δεν είναι αληθινό.
Η νευρολογική ανάμειξη των αισθήσεων(συναισθησία)χαρακτηρίζεται ως πάθηση και συναντάτε σε ποσοστό ένα προς δύο χιλιαδες ανθρώπους.Είναι η μη φυσιολόγικη κατάσταση κατά την οποία κάποιος βιώνει δύο ή περισσότερες αισθήσεις ταυτόχρονα.Εφ’οσον οι αισθήσεις μας είναι ουσιαστικά ψευδαισθήσεις θα μπορούσε η συναισθησία να αποτελέσει το μέσο κατανοήσης της αλήθειας;Η απαντηση είναι όχι.Ιατρικα ένα νευρολογικό βραχυκύκλωμα στον εγκέφαλο το οποίο δίνει τα αντίστοιχα αποτελέσματα της πάθησης δεν μπορεί να αποτελεί το μέσο για να κατανοήσουμε τον κόσμο αλλα μια διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων ,ίσως πιο ποιητική.Και σύμφωνα με τις θεωρίες των φιλοσόφων που ανεφερα το μονο μέσο είναι ο νούς και όχι οι αισθήσεις.

«Όλα είναι πολύ΄ρευστά.Πρέπεις να νίωσεις τον ήχο να κινείται.Οι ήχοι είναι ψηλοί,χαμηλοί,γρήγοροι,αργοί…Τα χρώματα μου είναι το ίδιο.Κινούνται με τον ίδιο απόλυτο τρόπο.Είναι ένα πολύ φευγαλέο συναίσθημα και αδύνατο να το προσδιορίσεις με απόλυτο τρόπο.»Το video που εχω κάνει είναι συμβολικό και στηρίζεται στην παραπάνω μαρτυρία ενώς συναισθητικού ατόμου. //www.youtube.com/get_player

Barbara Kruger

Filed under: UNCLASSIFIED,ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ-ARTISTS — Ετικέτες: — admin @ 10:24

Barbara Kruger (born 1945) is an American conceptual artist. She was born in Newark, New Jersey and left there in 1946 to attend Syracuse University. after a year at Syracuse, she moved to New York, where she began attending Parsons School of Design. She studied with Diane Arbus and Marvin Israel, who, as a graphic designer and art director for Harper’s Bazaar in the 1960s, introduced Kruger to photographers and fashion/magazine sub-cultures. after a year at Parsons, Kruger left school and started to work at Mademoiselle magazine as an entry-level designer.

Much of Kruger’s graphic work consists of black and white photographs with overlaid captions set in white on red Futura Bold Oblique. The phrases included in her work are usually declarative, and make common use of such pronouns as “you”, criticism of sexism ant the circulation of power within cultures is a recurring motif in the work.

For the past decade Kruger has created installations of video, film, audio and projection. Enveloping the viewer with the seductions of direct address, her work is consistently about the kindnesses and brutalities of social life: about how we are to one another.

Kruger’s works are direct and evoke an immediate response. usually her style involves the cropping of a magazine or newspaper image enlarged in black and white. The enlargement of the image is down as crudely as possible to monumental proportions. A message is stenciled on the image, usually in white letters against a background of red. The text and image are unrelated in an effort to create anxiety by the audience that plays on the fears of society”. (Janson. p. 992).

In 2005 Kruger was honored at the 51st Venice Bienalle with the “Golden Lion” for Lifetime Achievement. Kruger is currently a professor at the University of California at Los Angeles.

In 2007, Kruger was one of the many artists to be a part of South Korea’s Incheon Women Artists’ Bienalle in Seoul. This marked South Korea’s first women’s biennial.

Links:
www.barbarakruger.com
en.wikepedia.org/wiki/Barbara_Kruger


« Newer PostsOlder Posts »

Powered by WordPress

error: Content is protected !!