**Ακολουθεί το πρώτο μέρος από την μετάφραση του κειμένου στην εξής διεύθυνση:
http://teemingvoid.blogspot.com/2008/10/synesthesia-and-cross-modality-in.html
Για ευνόητους λόγους άφησα απ’έξω την εισαγωγή του συγγραφέα του post του εν λόγω blog, και επικεντρώθηκα στο κείμενο αυτό καθ’εαυτό. Επίσης, ίσως σε σημεία η μετάφραση παραείναι ελεύθερη, αλλά τι να πεις; Δυο μάτια έχω, ένα λεξικό, και αρκετές κούτες τσιγάρα και Depon.
Το δεύτερο μέρος θα ακολουθήσει αργότερα, όπως και τα υπόλοιπα μέρη, μιας και το κείμενο είναι μεγέθους Βεεμώτ. Επίσης, για οποιαδήποτε παράληψη, κάντε το κόπο να με ειδοποιήσετε ή, γιατί όχι, να πάρετε τη πρωτοβουλία να διορθώσετε ό,τι μπορέσετε. **
====================================================
Σε μια εποχή πανταχού παρόντων ψηφιακών μέσων, η συναισθησία είναι παντού. Στην ανθρώπινη, νευρολογική μορφή, είναι σπάνια: διότι ίσως σε τρεις στους εκατό ανθρώπους, ένα ερέθισμα σε μια αισθητική κατάσταση αυτομάτως προκαλεί μια αίσθηση σε κάποια άλλη. Η ακουστική-προς-οπτική συναισθησία, ή αλλιώς, “χρωματισμένη ακοή”, είναι ακόμα πιο σπάνια. Μα τώρα αυτό το φαινόμενο έχει γίνει αντιληπτό, προφανώς, μέσα σε κάθε ψηφιακή συσκευής αναπαραγωγής ήχου, ή σε οθόνες VJ σε clubs, σε ρομποτικές επιδείξης με φώτα. Σε αυτές τις εικόνες ο ήχος μεταμορφώνεται σε οπτικά υποδείγματα και σχηματίζεται ακαριαία και αυτόματα- ένα εξωτικό αντιληπτικό φαινόμενο γίνεται μια τεχνικώς έμμεση κοινοτοπία.
Στην πραγματικότηα, η ψηφιακή συναισθησία είναι μια μεταφορική χρήση της λέξης που συμβαίνει στην παραγωγή και χρήση των mainstream ψηφιακών μέσων, όπως και στις ψηφιακές τέχνες. Οι χρήστες υπολογιστών βρίσκουν τους audio visualisers να βρίσκονται στα προγράμματά τους παραγωγής μουσικής- όπως δείχνει αυτό το λογισμικό, οι οπτικοακουστικές σχέσεις μπορούν να μειωθούν σε έναν αλγόριθμο, μια τυπική διαδικασία που ερμηνεύει (ήχος) και εκπέμπει (εικόνα) δεδομένα. Αν και σε αυτή τη περίπτωση τα αποτελέσματα είναι κυρίως ανιαρή ψυχεδέλεια. Σε μερικά πρόσφατα μουσικά βίντεο οι ακουστικές οπτικοποιήσεις ολοκληρώνονται σε αφηγηματικά και εκτελεστικά πρότυπα αισθητικής του είδους. Στο “Lovestoned” βίντεο (2007) του Justin Timberlake, η εικόνα του τραγουδιστή είναι κατασκευασμένη από τις τρεμουλιαστές λωρίδες ενός οπτικοποιημένου ακουστικού (χρωματικού) φάσματος. Εδώ μια τεχνικώς εγγυημένη ένωση ήχου και εικόνας είναι κυριολεκτικά επαναχαρασσώμενη στον καλλιτέχνη. Στην εφαρμογή των σύγχρονων ψηφιακών μέσων οι ίδιες τεχνικές -υπολογιστική ανάλυση οπτικών στοιχείων που προήρθαν από ακουστική επεξεργασία- είναι υπερδιαδεδομένες και η αισθητική τους πιο διαφορετική. Σε συνήθεις κωδικοποιημένες ακουστικές οπτικοποιήσεις καλλιτέχνες όπως ο Marius Watz (2005) και ο Robert Hodgin (2007) κατασκευάζουν οπτικοποιήσεις συγχρονισμένες με συγκεκριμένα soundtracks. Ο αυτοματισμός της ψηφιακής συναισθησίας δίνει κίνηση σε συγκεκριμένους, κατασκευασμένους κόσμους σχήματος και εικόνας. Ο αλγόριθμος γίνεται ένας ατελείωτα μεταβλητέος και δυναμικός διάμεσος μεταξύ του ήχου και της εικόνας.