30 Απριλίου 2017
7 Απριλίου 2017
8 Φεβρουαρίου 2016
το ταξίδι του\της… ??
Πάνε μέρες τώρα…χρόνια..που το βλέπω να τρέχει.
Είναι αδιαπέραστο.
Κανένας απ αυτούς που το είδε δεν κατάφερε να το σβήσει απ τη μνήμη του.
Όλοι αυτοί το ένιωσαν πάνω τους..να κυλάει μέσα τους..
Στο έδαφος πάνω υπάρχουν τα σημάδια του.
Κάθε σημάδι και μια διαφορετική ιστορία..
μα οι πληγές πάνω στο σώμα με πηγαίνουνε όλες πίσω στην ίδια ιστορία.
Νερό. Πολύ νερό.
Εκείνο τρέχει,το ταξίδι όμως ατελείωτο.
Αλλά κάπου στο βυθό του κρατάει κρυμμένη κάποια ελπίδα,που απεγνωσμένα προσπαθεί να βγει στην επιφάνια.
Ο γέρος, ξαπλωμένος πάνω στο κρεβάτι του , παλεύει για την τελευταία ανάσα λίγα δευτερόλεπτα πριν τη σιωπή.
Δεν μπορεί , κάπου θα υπάρχει προορισμός..
Σωλήνες, φράγματα ,τσιμέντο..και όμως κάτω απ την άσφλατο αυτό κρατάει ακόμα.
Τι και αν κατάφεραν να το εγκλωβίσουν…
“Μέσα σε αυτή την ιστορία; … Εμείς.”
μου ψιθύρισες εκείνο το απόγευμα στη λίμνη που ο ήχος του νερού ήταν τραγούδι.
Ένα κομμάτι του ονείρου το σώμα λοιπόν.
Το κράτησα μες στα δάχτυλα αλλά όσο και αν προσπάθησα δεν κατάφερα απ αυτό να αποδράσω.
Έτσι τρέχω και εγώ λοιπόν με τη σειρά μου για να φτάσω..εκεί που το όνειρο τελειώνει.
το ταξίδι του\της… ??
Πάνε μέρες τώρα…χρόνια..που το βλέπω να τρέχει.
Είναι αδιαπέραστο.
Κανένας απ αυτούς που το είδε δεν κατάφερε να το σβήσει απ τη μνήμη του.
Όλοι αυτοί το ένιωσαν πάνω τους..να κυλάει μέσα τους..
Στο έδαφος πάνω υπάρχουν τα σημάδια του.
Κάθε σημάδι και μια διαφορετική ιστορία..
μα οι πληγές πάνω στο σώμα με πηγαίνουνε όλες πίσω στην ίδια ιστορία.
Νερό. Πολύ νερό.
Εκείνο τρέχει,το ταξίδι όμως ατελείωτο.
Αλλά κάπου στο βυθό του κρατάει κρυμμένη κάποια ελπίδα,που απεγνωσμένα προσπαθεί να βγει στην επιφάνια.
Ο γέρος, ξαπλωμένος πάνω στο κρεβάτι του , παλεύει για την τελευταία ανάσα λίγα δευτερόλεπτα πριν τη σιωπή.
Δεν μπορεί , κάπου θα υπάρχει προορισμός..
Σωλήνες, φράγματα ,τσιμέντο..και όμως κάτω απ την άσφλατο αυτό κρατάει ακόμα.
Τι και αν κατάφεραν να το εγκλωβίσουν…
“Μέσα σε αυτή την ιστορία; … Εμείς.”
μου ψιθύρισες εκείνο το απόγευμα στη λίμνη που ο ήχος του νερού ήταν τραγούδι.
Ένα κομμάτι του ονείρου το σώμα λοιπόν.
Το κράτησα μες στα δάχτυλα αλλά όσο και αν προσπάθησα δεν κατάφερα απ αυτό να αποδράσω.
Έτσι τρέχω και εγώ λοιπόν με τη σειρά μου για να φτάσω..εκεί που το όνειρο τελειώνει.
2 Φεβρουαρίου 2015
Self Portrait – Αυτοπροσωπογραφία
Αυτοπροσωπογραφία 2014-2015
”Φαίνεσθαι & Είναι”
Στο σχολείο, παλιότερα, μάθαμε στην ”Ελένη” του Ευρυπίδη
τη διαφορά ”φαίνεσθαι” και ”είναι”,
δηλαδή τη διαφορά φαινόμενου και γεγονότος.
Προσαρμόζοντας αυτήν την ιδέα στο video project της αυτοπροσωπογραφίας, προσπάθησα να δημιουργήσω ένα παιχνίδι
πραγματικού και μη πραγματικού με λήψεις του προσώπου μου
ρεαλιστικά και λήψεις με συνεχόμενες αντανακλάσεις σε καθρέφτες.
Όλοι μας διαφέρουμε, εσωτερικά και εξωτερικά, όλοι δηλαδή είμαστε διαφορετικοί, φαινομενικά, κάτω όμως από το δέρμα μας, όλοι λειτουργούμε με τα ίδια μέσα, εγκέφαλος, καρδιά, ζωτικά όργανα, συναισθήματα, ανησυχίες κλπ ίδια (”είναι”).
Το εξώφυλλο, εν κατακλείδι, είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο
η ουσία, όμως, η βιολογική και ψυχολογική μας πλευρά, είναι μία και ”όμοια” (αν μπορώ να το θέσω έτσι). Ο τρόπος ζωής και τα βιώματα μας, ακόμα και οι σκέψεις/συναισθήματα μας έχουν διαφορές, ναι, μεν φαινομενικές βέβαια, ενώ το ”δοχείο” δε, η σάρκα, με τις δικές της ατέλειες και διαφοροποιήσεις πάντα, είναι αυτούσια και μία.