Selected Courses on Digital Art-UOWM

https://www.youtube.com/watch?v=B63I9X6rMlo&list=RD025q9H2cd36RU

https://www.youtube.com/watch?v=Mc09h0FRMGc&list=RD025q9H2cd36RU

Μη χαθούμε!!

4.301 Introduction to Visual Arts
Assignment:Body Extension
Create an art work that exists as a “body extension,” a sculptural/architectural/corporeal supplement. Use your own body as a starting point for an exploration of the self, including psychological and physical aspects and concepts of identity. The second part of the assignment asks you to interact with your body extension in a way that significantly alters your experience of it. Your interaction can be represented by video documentation, or by live performance.
Exercises:
–
Bring in images that illustrate the concept of existing “body extensions.”
–
Use any appropriate means to visually represent an aspect of your body experience such as an inner emotional, physical or sensory process. Do not explain what you know about it, but what you experience, do not use language. Notation methods can include drawing, diagrams, collage, etc..
Readings: Horn, Rebecca and Celant, Germano, “The Bastille Interviews.” Rebecca Horn, 1993 Linker, Kate, “On Language and Its Ruses: Poetry into Performance.” Vito Acconci, 1994 Pejic, Bojana, “Being-in-the-Body, On the Spiritual in Marina Abramovic’s Art.” Abramovic, 1993

4.301 Introduction to Visual Arts
Assignment: Shaping Time
Using demonstrated production and editing techniques, make a 90 second experimental video.
Sound must be diegetic or self generated.
This unit asks you to express emotional qualities of your choice by creating a rhythm and/or
procession of events through editing. Use as material for your video your physical self in space,
possibly in relation to objects, props, processes or movements.
Exercises:
Make (2) one minute videos: one in which time appears to be moving quickly, the other in which
time appears to be moving slowly. (Consider using a tripod.)
Remix: Using a provided film clip, make a one minute video edited to convey an emotive quality
not ordinarily associated with the clip.
Reading:
Brand, Stewart, The Clock of the Long Now
Viola, Bill, “The Porcupine and the Car” and “I Do Not Know What It Is I Am Like”, Reasons for
Knocking at an Empty House
Gaensheimer, Susanne, “Moments in Time”, On Slowness, Lenbachhaus München

4.301 Introduction to Visual Arts
Assignment:Body Extension
Create an art work that exists as a “body extension,” a sculptural/architectural/corporeal supplement. Use your own body as a starting point for an exploration of the self, including psychological and physical aspects and concepts of identity. The second part of the assignment asks you to interact with your body extension in a way that significantly alters your experience of it. Your interaction can be represented by video documentation, or by live performance.
Exercises:
–
Bring in images that illustrate the concept of existing “body extensions.”
–
Use any appropriate means to visually represent an aspect of your body experience such as an inner emotional, physical or sensory process. Do not explain what you know about it, but what you experience, do not use language. Notation methods can include drawing, diagrams, collage, etc..
Readings: Horn, Rebecca and Celant, Germano, “The Bastille Interviews.” Rebecca Horn, 1993 Linker, Kate, “On Language and Its Ruses: Poetry into Performance.” Vito Acconci, 1994 Pejic, Bojana, “Being-in-the-Body, On the Spiritual in Marina Abramovic’s Art.” Abramovic, 1993

2
κατεύθυνση των επίκαιρων βιωμάτων του δείχνει και σε αυτόν πιο πολλά πράγματα
από όσα μπορεί να πιάσει, περισσότερα ίχνη από όσα μπορεί να ακολουθήσει, πιο
πολλές δυνατότητες εμπειρίας από όσες μπορεί να πραγματοποιήσει. Υπόκειται και
αυτός στην ανάγκη να επιλέξει. Αυτό που τον διακρίνει από διαφορετικά
τοποθετημένους πράττοντες είναι μόνον η διαφορετική οργάνωση αυτής της
επιλεκτικότητας» (Luhmann 1996: 438)1.
Στις θετικές επιστήμες, τα εντυπωσιακά σχήματα των Φράκταλ συνεχίζουν να
μας γοητεύουν αναδεικνύοντας λεπτομερώς την κρυμμένη («αόρατη») αρχιτεκτονική
των φυσικών δομών2. Γενικότερα, στη σύγχρονη πολυπολιτισμική ψηφιακή εποχή
της παγκόσμιας δικτυακής οικονομίας, της τεχνολογικής σύγκλισης και των
αμφίδρομων και διαδραστικών συναλλαγών, η έννοιες της «μη γραμμικότητας», της
«ανάδυσης», του «χάους», της «πολυπλοκότητας» και των «πολύπλοκων
κοινωνικών συστημάτων» αποκτούν ένα ουσιαστικά νέο και δυναμικότερο
περιεχόμενο.
Η επιστήμη της Πολυπλοκότητας, ως η διαπειθαρχική ολιστική μελέτη των
πολύπλοκων προσαρμοστικών συστημάτων (complex adaptive systems)3,
αναπτύσσεται ραγδαία τις τελευταίες δεκαετίες, τόσο σε θεωρητικό όσο και σε
πρακτικό επίπεδο, καταδεικνύοντας εναργώς ότι η φύση και η κοινωνία είναι πολύ
πιο σύνθετες και απρόβλεπτες από ό,τι φανταζόμαστε, αλλά και υπερβαίνοντας κατά
τρόπο ριζικό κλασσικά δυιστικά διλήμματα και άκαμπτους αναγωγισμούς. Ο
απλοϊκός δυιστικός/διλημματικός και αναγωγιστικός τρόπος σκέψης και γλώσσας (η
λογική του είτε-είτε) αντικαθίσταται πλέον από παραγωγικές, εύπλαστες και
1
Ο Luhmann συνδέει αναστοχαστικά το πρόβλημα της πολυπλοκότητας, το οποίο επιλέγεται ως
«έσχατο σημείο αναφοράς των λειτουργικών αναλύσεων», με το «γεγονός ότι υπάρχουν πάντοτε
περισσότερες δυνατότητες από εκείνες που μπορούν να ληφθούν υπόψη. Αυτό το πρόβλημα είναι
τελικά το ίδιο για τη συγκρότηση θεωριών και για τα άλλα είδη δράσης. Συνδέει τις συνθήκες εργασίας
του θεωρητικού με την κατάσταση εκείνου που θέλει ή θα έπρεπε να εφαρμόσει θεωρίες. Αυτό πρέπει
λοιπόν να είναι και η βάση συνεννόησης μεταξύ τους» (Luhmann 1996: 442-443). Η πολυπλοκότητα της
σύγχρονης επιστήμης συνεπάγεται (και επιτρέπει) επομένως πολλές και διαφορετικές θεωρητικές
περιγραφές. Παραφράζοντας τον Clifford Geertz, θα λέγαμε ότι μία μόνο μεταφορά δεν μπορεί να
κατανοήσει ούτε την κοινωνική ούτε την επιστημονική ζωή. Για τον παραπάνω λόγο, χρειάζεται να
αναγνωρίσουμε, με αναστοχαστική ταπεινότητα, πως ζούμε σ’ έναν κόσμο που «είναι πολύ
μεγαλύτερος απ’ ό,τι εμείς ως ανθρώπινα πλάσματα που κατέχουμε μια ορισμένη θέση μπορούμε να
φανταστούμε» (Hayles 1998: 330), αλλά και πως είναι απαραίτητη η μόνιμη και ενεργητική συμμετοχή
μας σε έναν ανοιχτό δημοκρατικό διάλογο σχετικά με τις «θέσεις, τις προδιαθέσεις και τις θεσιληψίες
μας» (Vandenberghe 2002: 63).
2
Κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα, ένας μεγάλος αριθμός φυσικοεπιστημονικών εξελίξεων
προσέδωσε σημαντική ώθηση στην αναστοχαστική εννοιολογική σύλληψη της «πολυπλοκότητας»: η
θεωρία των διασυνδεμένων πιθανοτήτων του A. Markov, η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας του Α.
Einstein, η Θεωρία της Αβεβαιότητας του W. Heisenberg, η κβαντική θεωρία του N. Bohr, η υπόθεση
του νετρίνου του W. Pauli, η «θερμοδυναμική μακράν της ισορροπίας» (non-equilibrium
thermodynamics) και η θεωρία των «καταστροφικών δομών» (dissipative structures) του I. Prigogine,
κ.ά.
3
Πρώτιστης σημασίας είναι η ικανότητα των συστημάτων αυτών για προσαρμοστική μάθηση (adaptive
learning). Η «μαθησιακή ικανότητα» τούς επιτρέπει να αναδιαρθρώνουν λειτουργικά τις ποικίλες
ιδιότητές τους έτσι ώστε να αντιμετωπίζουν με ευελιξία και αποτελεσματικότητα τις συχνές αλλαγές του
περιβάλλοντος.