[youtube https://www.youtube.com/watch?v=tMI4OIAjOMg&w=560&h=315]
20 Ιανουαρίου 2020
30 Απριλίου 2017
12 Δεκεμβρίου 2016
8 Δεκεμβρίου 2016
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=piPHp7ldN04]
Tsali Kleopatra,2016
Την μουσική του βίντεο έχει φτιάξει ο φίλος μου Νίκος Αντωνόπουλος και είναι επεξεργασμένες ηχογραφήσεις από τραίνα στην διαδρομή Λονδίνο-Γερμανία.
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο
13 Ιουνίου 2016
glaucus atlanticus pet
 |
Αυτή την περίοδο με απασχολούν πράγματα όπως ο τρόπος που ο σημερινός άνθρωπος αντιλαμβάνεται αυτό που λέμε φύση. Τα φυτά σε εσωτερικούς χώρους, τα κατοικίδια, οι συσκευασμένες τροφές, τα γυμναστήρια, μπορώ να πω οτι πολλές φορές μου φαίνονται αστεία και περίεργα. Την ίδια στιγμή που ο άνθρωπος απομακρύνεται από την φύση ξαναγυρίζει σε αυτήν αγοράζοντας την σε μικρές και μη βλαβερές ποσότητες. Σκέφτομαι, γιατί στην εποχή μας ο άνθρωπος επιλέγει να απομονώνεται και οτι αυτό μπορεί να έχει να κάνει με την αποξένωνση του από οτι φυσικό και την προσκόλληση του με τα δικά του κατασκευάσματα.
Επίσης με ενδιαφέρουν οι άχρηστες πληροφορίες και τα διαδικτυακά σκουπίδια. Η υπερβολική πληροφορία και πολλαπλότητα των εικόνων των λέξεων και των ήχων που δημιουργούν μια αισθητική και πως μπορώ να εξερευνήσω τον χώρο του διαδικτύου. Συλλέγω διάφορες εικόνες απο διαφημήσεις, αντικείμενα, περιέργα ζώα, εξαρτήματα άπο μηχανές, τις οποίες βρίσκω στο ίντερνετ, το σύνολο αυτών θα δω πως θα επεξεργαστώ.
Έπειτα ξεκίνησα να δουλεύω κάτι άλλο
Έφτιαξα κάποια αντικείμενα, σαν ερεθίσματα είχα διάφορα όστρακα, καρπούς και φρούτα όπως και κάποια αρχαιοελληνικά αντικείμενα καθημερινής χρήσης. Τα υλικά που χρησιμοποίησα είναι πηλός, πολυεστέρας, μπογιά. Ο συνδυασμός των στοιχείων αυτών ήθελα να κάνει τα αντικείμενα να φαίνονται σαν να μην μπορούν να ανήκουν σε κάποιο χρόνο ή χώρο.
Μετά σκεφτόμουν πως αυτά που φτιάχνω, θα ήθελα να τα τοποθετήσω σε ένα άλλο πλαίσιο, ώστε να πάρουν μία διαφορετική διάσταση και να τα επεκτείνω στον χώρο, ξεκινώντας άπο το σώμα μου και κάνωντας μια διαδρομή αφήνοντας τα σε διαφορετικά σημεία στην πόλη και καταγράφοντας αυτήν την σχέση που δημιουργίθηκε. Ήταν ενδιαφέρον πως κάτι που έχω φτιάξει και έχω συνηθίσει να το βλέπω στο σπίτι μπορούσε να μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο και να αφομοιωθεί απο τον χώρο η να φαίνεται εντελώς αποξενωμένο.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=piPHp7ldN04]
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=B5NbZLdY2cU]
Την μουσική του βίντεο έχει φτιάξει ο φίλος μου Νίκος Αντωνόπουλος και είναι επεξεργασμένες ηχογραφήσεις από τραίνα στην διαδρομή Λονδίνο-Γερμανία.
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο glaucus atlanticus pet
8 Φεβρουαρίου 2016
το ταξίδι του\της… ??
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=zc10XmPA5dA]
Πάνε μέρες τώρα…χρόνια..που το βλέπω να τρέχει.
Πάνε μέρες τώρα…χρόνια..που το βλέπω να τρέχει.
Είναι αδιαπέραστο.
Κανένας απ αυτούς που το είδε δεν κατάφερε να το σβήσει απ τη μνήμη του.
Όλοι αυτοί το ένιωσαν πάνω τους..να κυλάει μέσα τους..
Στο έδαφος πάνω υπάρχουν τα σημάδια του.
Κάθε σημάδι και μια διαφορετική ιστορία..
μα οι πληγές πάνω στο σώμα με πηγαίνουνε όλες πίσω στην ίδια ιστορία.
Νερό. Πολύ νερό.
Εκείνο τρέχει,το ταξίδι όμως ατελείωτο.
Αλλά κάπου στο βυθό του κρατάει κρυμμένη κάποια ελπίδα,που απεγνωσμένα προσπαθεί να βγει στην επιφάνια.
Ο γέρος, ξαπλωμένος πάνω στο κρεβάτι του , παλεύει για την τελευταία ανάσα λίγα δευτερόλεπτα πριν τη σιωπή.
Δεν μπορεί , κάπου θα υπάρχει προορισμός..
Σωλήνες, φράγματα ,τσιμέντο..και όμως κάτω απ την άσφλατο αυτό κρατάει ακόμα.
Τι και αν κατάφεραν να το εγκλωβίσουν…
“Μέσα σε αυτή την ιστορία; … Εμείς.”
μου ψιθύρισες εκείνο το απόγευμα στη λίμνη που ο ήχος του νερού ήταν τραγούδι.
Ένα κομμάτι του ονείρου το σώμα λοιπόν.
Το κράτησα μες στα δάχτυλα αλλά όσο και αν προσπάθησα δεν κατάφερα απ αυτό να αποδράσω.
Έτσι τρέχω και εγώ λοιπόν με τη σειρά μου για να φτάσω..εκεί που το όνειρο τελειώνει.
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο το ταξίδι του\της… ??
το ταξίδι του\της… ??
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=zc10XmPA5dA]
Πάνε μέρες τώρα…χρόνια..που το βλέπω να τρέχει.
Πάνε μέρες τώρα…χρόνια..που το βλέπω να τρέχει.
Είναι αδιαπέραστο.
Κανένας απ αυτούς που το είδε δεν κατάφερε να το σβήσει απ τη μνήμη του.
Όλοι αυτοί το ένιωσαν πάνω τους..να κυλάει μέσα τους..
Στο έδαφος πάνω υπάρχουν τα σημάδια του.
Κάθε σημάδι και μια διαφορετική ιστορία..
μα οι πληγές πάνω στο σώμα με πηγαίνουνε όλες πίσω στην ίδια ιστορία.
Νερό. Πολύ νερό.
Εκείνο τρέχει,το ταξίδι όμως ατελείωτο.
Αλλά κάπου στο βυθό του κρατάει κρυμμένη κάποια ελπίδα,που απεγνωσμένα προσπαθεί να βγει στην επιφάνια.
Ο γέρος, ξαπλωμένος πάνω στο κρεβάτι του , παλεύει για την τελευταία ανάσα λίγα δευτερόλεπτα πριν τη σιωπή.
Δεν μπορεί , κάπου θα υπάρχει προορισμός..
Σωλήνες, φράγματα ,τσιμέντο..και όμως κάτω απ την άσφλατο αυτό κρατάει ακόμα.
Τι και αν κατάφεραν να το εγκλωβίσουν…
“Μέσα σε αυτή την ιστορία; … Εμείς.”
μου ψιθύρισες εκείνο το απόγευμα στη λίμνη που ο ήχος του νερού ήταν τραγούδι.
Ένα κομμάτι του ονείρου το σώμα λοιπόν.
Το κράτησα μες στα δάχτυλα αλλά όσο και αν προσπάθησα δεν κατάφερα απ αυτό να αποδράσω.
Έτσι τρέχω και εγώ λοιπόν με τη σειρά μου για να φτάσω..εκεί που το όνειρο τελειώνει.
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο το ταξίδι του\της… ??
το ταξίδι του\της… ??
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=zc10XmPA5dA]
Πάνε μέρες τώρα…χρόνια..που το βλέπω να τρέχει.
Πάνε μέρες τώρα…χρόνια..που το βλέπω να τρέχει.
Είναι αδιαπέραστο.
Κανένας απ αυτούς που το είδε δεν κατάφερε να το σβήσει απ τη μνήμη του.
Όλοι αυτοί το ένιωσαν πάνω τους..να κυλάει μέσα τους..
Στο έδαφος πάνω υπάρχουν τα σημάδια του.
Κάθε σημάδι και μια διαφορετική ιστορία..
μα οι πληγές πάνω στο σώμα με πηγαίνουνε όλες πίσω στην ίδια ιστορία.
Νερό. Πολύ νερό.
Εκείνο τρέχει,το ταξίδι όμως ατελείωτο.
Αλλά κάπου στο βυθό του κρατάει κρυμμένη κάποια ελπίδα,που απεγνωσμένα προσπαθεί να βγει στην επιφάνια.
Ο γέρος, ξαπλωμένος πάνω στο κρεβάτι του , παλεύει για την τελευταία ανάσα λίγα δευτερόλεπτα πριν τη σιωπή.
Δεν μπορεί , κάπου θα υπάρχει προορισμός..
Σωλήνες, φράγματα ,τσιμέντο..και όμως κάτω απ την άσφλατο αυτό κρατάει ακόμα.
Τι και αν κατάφεραν να το εγκλωβίσουν…
“Μέσα σε αυτή την ιστορία; … Εμείς.”
μου ψιθύρισες εκείνο το απόγευμα στη λίμνη που ο ήχος του νερού ήταν τραγούδι.
Ένα κομμάτι του ονείρου το σώμα λοιπόν.
Το κράτησα μες στα δάχτυλα αλλά όσο και αν προσπάθησα δεν κατάφερα απ αυτό να αποδράσω.
Έτσι τρέχω και εγώ λοιπόν με τη σειρά μου για να φτάσω..εκεί που το όνειρο τελειώνει.
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο το ταξίδι του\της… ??
3 Φεβρουαρίου 2016
70 επαναλήψεις…
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=b1zLnVRvLfM&w=560&h=315]
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο 70 επαναλήψεις…
