Το βράδυ πριν πέσω για ύπνο και για την ακρίβεια λίγο πριν κοιμηθώ, έχω παρατηρήσει πόσο διαφορετικά αντιλαμβάνομαι την πραγματικότητα. Συνήθως νιώθω πιο ελαφριά και κενή και η πραγματικότητα μοιάζει ρευστή και ευάλωτη. Κάπως σαν να επιπλέω στο διάστημα. Το πρωί που ξυπνάω πάλι η πραγματικότητα έχει διαφορετική χροιά, είναι πιο συμβατική και με παρασέρνει χωρίς να σκέφτομαι ιδιαίτερα, λειτουργώ αυτόματα. Ανάλογα λοιπόν με την διάθεση μου, χαρούμενη, λυπημένη, φοβισμένη, ασφαλής κ.λπ. η πραγματικότητα ταυτίζεται με μένα. Νιώθω λοιπόν πως αυτοπροσωπογραφία μου δεν είναι ούτε ένα κομμάτι μου ούτε ένα κομμάτι της πραγματικότητας, είναι το διάστημα ανάμεσα μας. Είναι η αντίληψη. Έτσι λοιπόν η αντίληψη με μορφή διαφορετικών επιφανειών φιλτράρει τον άνθρωπο και την πραγματικότητα. Εγώ είμαι η πραγματικότητα και η πραγματικότητα είμαι εγώ και αυτό που μας χωρίζει όσο και μας ενώνει είναι η υποκειμενικότητα της στιγμής. Αναρωτιέμαι αν ποτέ το θολό τζάμι εξαφανίζεται και τότε μπορείς να δεις τον εαυτό σου καθαρά.
Stop motion animation αντιπροσωπευτικό δείγμα της ψυχολογικής μου διάθεσης. Η επιμονή είναι ένα από τα προτερήματά μου, μέχρι ένα βαθμό τουλάχιστον. Υπομένω εως ότου πέσει και η τελευταία σταγόνα όπου θα ξεχειλίσει το ποτήρι. Τσαλακώνομαι, εξαντλώ όλα τα αποθέματά μου, μέχρι που τα δίνω όλα μια κλωτσιά και τα καταστρέφω όλα. Ξανασηκώνομαι, αρχίζω πάλι από την αρχή…
Κάθε μέρα που περνάει είναι όλο και πιο δύσκολη. Τα συναισθήματα πηγαινοέρχονται συνέχεια. Λύπη, χαρά, θυμός, ενθουσιασμός και τρόμος είναι αυτά που έχουν πλημμυρίσει στην ψυχή και σε όλο μου το σώμα. Δεν αντέχω άλλο πρέπει να σταματήσει αυτό. Ένα συνεχόμενο βουητό στα αυτιά μου και το κεφάλι μου είναι έτοιμο να σπάσει. Τέλος! Με μία έκρηξη σταμάτησαν όλα και το βουητό και τα συναισθήματα.
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Έκρηξη Συναισθημάτων
ψυχολογικής μου διάθεσης. Η υπομονή ένα από τα προτερήματα μου, μεχρι ένα βαθμό τουλάχιστον. Υπομένω έως ότου πέσει και η τελευταία σταγόνα όπου θα ξεχειλίσει το ποτήρι. Τσαλακώνομαι , εξαντλώ όλα τα αποθέματά μου, μέχρι που τα δίνω όλα μια κλωτσιά και τα καταστρέφω όλα. Ξανασηκώνομαι ,αρχίζω πάλι από την αρχή … [youtube https://www.youtube.com/watch?v=AFj5oqSu6SY]
Σκοπός μου είναι να δημιουργήσω έναν χάρτη με βάση το οπτικοακουστίκο υλικό μου κατέγραψα στην διαδρομή στα παράλια της μεγάλης Πρέσπας.Η χαρτογράφιση γίνεται με σημείο αναφοράς την θέση μου σε σχέση με τα άλλα άτομα. Ορίζω την θέση μου σε σχέση με τα υπόλοιπα άτομα μπροστά,πίσω,δεξιά,αριστερά μου, που μπορώ να δώ και να ακούσω (το πίσω,μπροστά,δεξιά,αριστερά,ορίζεται σε σχέση με την κατεύθυνση που ακολουθεί η πορεία) .
Για τον παρακάτω χάρτη χρησιμοποιώ σαν εργαλείο γράμματα, λέξεις, σύμβολα.
Θελεις να φυγεις. Θελεις να ξεφυγεις απο αυτη την πραγματικοτητα. Δεν σου αρεσει. Δεν σε ικανοποιει. Αχ και να σταματουσε για μια στιγμη αυτο το συναισθημα που σε τρωει λιγο λιγο. Γδερνεις μανιωδως το δερμα σου ψαχνωντας να βρεις το ειναι σου. Την ουσια σου. Αισθανεσαι αβοηθητος. Αληθεια πες μου, σε ψαχνεις ή θες να σε χασεις?