18 Νοεμβρίου 2015
8 Νοεμβρίου 2015
ΤΡΙΕΘΝΕΣ
ΤΡΙΕΘΝΕΣ
Αντιόχου Μαρίνα-Λητώ, Διαμάντης Χρήστος, Τσίγκανος Σωτήρης
“ΤΡΙΕΘΝΕΣ”
185.5 Χ 110 cm
Μελάνι, πλαστικό χρώμα, κάρβουνο, κιμωλία, ζάχαρη, αλάτι, χλωρίνη σε ταμπλό
Το έργο “Τριεθνές” ξεκινά με μια ομαδική διαδρομή στη Μεγάλη Πρέσπα, στον οικισμό Ψαράδες. Η διαδρομή ακολούθησε τα όρια της λίμνης, όπου ήταν εμφανείς οι τρεις χώρες. Περνώντας μέσα από σπηλιές, σκαρφαλώνοντας βράχους, η αρχική ομάδα σταδιακά συρρικνώθηκε, λόγο των δυσκολιών και των ορίων του καθενός. Περπατούσαμε σε μονοπάτια με δέντρα, βλέπαμε πάντα το νερό και τριγύρω τα βουνά. Πώς να πιστέψεις ότι αυτά τα δάση, τα βουνά και το νερό έχουν όρια? Έχουν όρια και χρησιμοποιούνται όροι όπως Αλβανικά ύδατα, δάση της Μακεδονίας, Ελληνικά βουνά. Τα όρια που θέτουν τρία διαφορετικά κομμάτια γης, σπάνε και οι τρείς χώρες τελικά συνθέτουν ένα ενιαίο τοπίο.
Αναζητώντας τα όρια με αφετηρία το τοπίο και την έννοια του τριεθνούς και την εμπειρία του συνοδοιπορικού, τρείς καλλιτέχνες συναντήθηκαν στο εργαστήριο και δημιούργησαν ένα έργο αποτυπώνοντας τις κοινές αλλά και διαφορετικές για τον καθένα εμπειρίες και εικόνες ψάχνοντας τα συλλογικά όρια στην μεταφορά της εντύπωσης του σημείου που στον ίδιο χρόνο σημαίνει την ολότητα και το διαχωρισμένο.
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΤΡΙΕΘΝΕΣ
1 Ιουλίου 2015
Πόλεμος Συναισθημάτων
Συναισθήματα..πόσα συναισθήματα μπορούν να χωρέσουν σ΄ένα μικρό χαρτί; Χιλιάδες όταν αυτό το χαρτάκι είναι ένα απλό εισιτήριο..όμως όχι τόσο απλό όσο φαίνεται. Κάθε λεπτό κάθε στιγμή που περνά, και εσύ το κρατάς γίνεται πόλεμος. Πόλεμος συναισθημάτων περνάνε τόσα πολλά απ’ αυτό που άλλα γίνονται ανεξίτηλα και άλλα απλά χάνονται. Πλήθος συναισθημάτων, σοροί από καταστάσεις, στιγμές, μέρες, χρόνια… και όταν το δάκρυ κυλίσει και πέσει στο χαρτί τότε η ενέργεια τρελαίνεται το κουτί των συναισθημάτων σπάει και αυτά σε περικυκλώνουν, σ΄ακολουθούν σαν μία γυάλινη σφαίρα γύρω σου. δεν φεύγουν μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου, μέχρι να συναντήσουν ανθρώπους με διαφορετικά συναισθήματα και ν χαθούν ή απλά κάποιες φορές να κρυφτούν.
Στο συγκεκριμένο animation τ συναισθήματα χωρίζονται σε 3 κατηγορίες τα πράσινα αντιπροσωπεύουν τα θετικά συναισθήματα, τα γκρί τα οποία είναι τα αρνητικά και τα κίτρινα τα ουδέτερα. Τοποθετούνται σε κύκλο και τον ενεργοποιούν καθώς σε εγκλοβίζουν έστω και για δευτερόλεπτα χοροπηδάνε, τρελαίνονται έρχονται πολλά μαζί και τελικά ησυχάζουν.
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο
19 Ιουνίου 2015
γραφίζω…
Φωτογραφίζω, ζωγραφίζω συνδυάζω τις δυό μορφές τέχνης. Δημιούργω ένα χώρο, μια ιστορία ,μια εικόνα(ζωγραφική) που συνομίλει με μία άλλη (φωτογραφία).
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο γραφίζω…
29 Μαΐου 2015
Εικόνα που παραπέμπει σε άλλα ακούσματα: Το νερό που βράζει σε παραπέμπει, κοιτάζοντάς το, σ’έναν ορμητικό καταρράκτη, εκεί που τα νερά πέφτουν με φόρα και κάνουν αφρούς, εκεί και τα πουλιά ακούν το ήχο του νερού και κελαηδούν.
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο
Εικόνα χωρίς ήχο: όπως τα κύματα της θάλασσας και ο ήχος του αέρα, έτσι και οι άνθρωποι που φαίνονται στο βίντεο, ζωντανεύουν και ενεργοποιούν την εικόνα.
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο
6 Μαΐου 2015
εργασία απο Πάρη-ψηφιακή ζωγραφική
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο εργασία απο Πάρη-ψηφιακή ζωγραφική
24 Απριλίου 2015
Αναζητώντας την προσωπικότητα μου ψάχνοντας βαθιά μέσα μου είδα τη θάλασσα. Ξεκινώντας από την καθημερινή ζωή και τις δουλειές του σπιτιού, ταξίδεψα μέσα από τον ήχο της σταγόνας, στα ταξίδια που κάνουν τα κύματα, τον αφρό που χαϊδεύει τη θάλασσα και το αλμυρό νερό που σκεπάζει την καυτή άμμο του καλοκαιριού.
Καθώς περνάει απ΄το μυαλό μου η εικόνα του νερού της θάλασσας που κυματίζει, σκέφτηκα τα ταξίδια της ζωής, τα δρομολόγια με λεωφορεία και τρένα, τα γράμματα ανθρώπων που αγαπάς και νοιάζεσαι, τα χρώματα που βλέπεις έξω από το παράθυρο. Το μπλε και το κόκκινο, του ουρανού και της θάλασσας, όταν οι ακτίνες του ηλίου διαθλούν το αλμυρό νερό και δημιουργείται μια γλυκιά αίσθηση ευφορίας, χαράς, αισιοδοξίας, ηρεμίας και δύναμης.
Απ το βυθό της θάλασσας, εκεί που οι ακτίνες αδυνατούν να φανούν και το φώς γίνεται σκοτάδι, ανεβαίνουμε στον ουρανό κοιτώντας τα αστέρια που λάμπουν, ξέροντας πως αυτό που βλέπουμε, έχει γίνει χρόνια πριν, συνδέουμε τον χρόνο με τα ταξίδια και το παρόν, όπως η εικόνα του λαμπερού άστρου ταξιδεύει και φτάνει στο οπτικό μας πεδίο, έτσι και στη ζωή ταξιδεύουμε για να φτάσουμε στη λάμψη των συναισθημάτων..
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο