Αναζητώντας την προσωπικότητα μου ψάχνοντας βαθιά μέσα μου είδα τη θάλασσα. Ξεκινώντας από την καθημερινή ζωή και τις δουλειές του σπιτιού, ταξίδεψα μέσα από τον ήχο της σταγόνας, στα ταξίδια που κάνουν τα κύματα, τον αφρό που χαϊδεύει τη θάλασσα και το αλμυρό νερό που σκεπάζει την καυτή άμμο του καλοκαιριού.
Καθώς περνάει απ΄το μυαλό μου η εικόνα του νερού της θάλασσας που κυματίζει, σκέφτηκα τα ταξίδια της ζωής, τα δρομολόγια με λεωφορεία και τρένα, τα γράμματα ανθρώπων που αγαπάς και νοιάζεσαι, τα χρώματα που βλέπεις έξω από το παράθυρο. Το μπλε και το κόκκινο, του ουρανού και της θάλασσας, όταν οι ακτίνες του ηλίου διαθλούν το αλμυρό νερό και δημιουργείται μια γλυκιά αίσθηση ευφορίας, χαράς, αισιοδοξίας, ηρεμίας και δύναμης.
Απ το βυθό της θάλασσας, εκεί που οι ακτίνες αδυνατούν να φανούν και το φώς γίνεται σκοτάδι, ανεβαίνουμε στον ουρανό κοιτώντας τα αστέρια που λάμπουν, ξέροντας πως αυτό που βλέπουμε, έχει γίνει χρόνια πριν, συνδέουμε τον χρόνο με τα ταξίδια και το παρόν, όπως η εικόνα του λαμπερού άστρου ταξιδεύει και φτάνει στο οπτικό μας πεδίο, έτσι και στη ζωή ταξιδεύουμε για να φτάσουμε στη λάμψη των συναισθημάτων..