Ιστορία πίσω από τη θεματική της πτυχιακής μου εργασίας (?) με τίτλο “Ήθος”
Η Ράια και ο Λευτέρης είναι παντρεμένοι. Αυτή είναι σκηνοθέτιδα και αυτός στιχουργός. Και οι δύο έχουν κατακτήσει υψηλές θέσεις στο πάνθεον του νεοελληνικού πολιτισμού. Η Ράια είναι ερωτευμένη με τον Σαίξπηρ και της αρέσει η κλασική μουσική και η Jazz. Ο Λευτέρης δε γνώρισε ποτέ τον Έρωτα, αλλά τον έχει υμνήσει όσο κανείς άλλος μέσα από τους στοίχους του. Και οι δυο αγαπούν περισσότερο απ’ όλα τον εαυτό τους. Είναι ένα ταιριαστό ζευγάρι από κάθε άποψη: προφίλ, ανφάς και όλα τα ενδιάμεσα κλάσματα.
Η Ράια υπηρετεί τον Σαίξπηρ ανελλιπώς. Είναι η Βίβλος της, το Α και το Ω στη ζωή της. Αν ζούσε σήμερα, θα του έπλενε τα πόδια με αλκοόλ. Υπό τη συνοδεία απαλής, Jazz μουσικής. Επειδή φυσικά κάτι τέτοιο δε γίνεται, βολεύεται με νεαρούς άντρες που την προσεγγίζουν λόγω της θέσης που έχει κατακτήσει.
Ο Λευτέρης είναι άνθρωπος του λόγου: Μπροστά στο γυαλί, πίσω από το μικρόφωνο, η αργή, σοβαρή φωνή του σε υποβάλει και νιώθεις ότι είσαι συμμέτοχος σε κάτι ανώτερο όταν τον ακούς. Την προσωπικότητα αυτή την αφήνει στο χαλί της πόρτας του σπιτιού του, μέσα στο οποίο χυδαιολογεί και κλάνει διαρκώς. Όμως οι στοίχοι του είναι χαραγμένοι στα εγκεφαλικά κύτταρα τουλάχιστον δύο γενεών. Ο ίδιος τους αποκαλεί “τα τραγούδια μου”. Δεν είναι σε θέση να τους τραγουδήσει, είναι θεόφαλτσος, αλλά η λεπτομέρεια αυτή δεν φαίνεται να τον πτοεί καθόλου. Όχι πως θα‘ πρεπε, ο Λευτέρης είναι υπεράνω κριτικής.
Αν η Ράια και ο Λευτέρης είχαν παιδί, θα ήταν κόρη, κομψή σαν υάκινθος. Θα υπηρετούσε με τη σειρά της την Τέχνη, όπως και οι γονείς της. Θα ξεχείλιζε από μετριοφροσύνη και σεμνότητα στα κουτσομπολίστικα περιοδικά, στα παρασκήνια όμως θα απειλούσε και θα εξόντωνε όποιον θεωρούσε εμπόδιο στο διάβα της.
Αυτή η οικογένεια είναι φυσικά φανταστική. Ζει σε ένα σύμπαν όπου δημιουργήθηκε μέσα σε 6 (έξι) ημέρες, περίπου πριν από 6017 (έξι χιλιάδες δεκαεπτά) χρόνια, από ένα Ον, ονόματι Γιαχβέ. Τα κίνητρά Του για τη δημιουργία αυτουνού του σύμπαντος, δεν είναι ακόμα γνωστά.
Δυστυχώς, το σύμπαν αυτό, όντας κάπως προχειροφτιαγμένο, έχει πολλές ατέλειες. Ο Γιαχβέ προσπάθησε ανεπιτυχώς πολλές φορές να το διορθώσει με λοιμούς, καταποντισμούς, κατάρες και μαζικές γενοκτονίες. Έφτασε μέχρι στο σημείο να κοπεί στα 3 (τρία), να γονιμοποιήσει μία δωδεκάχρονη Εβραιοπούλα, να γεννηθεί ως άνθρωπος και να υποστεί περιτομή. Α, και να βρει φριχτό θάνατο πάνω σε έναν ξύλινο Σταυρό. Μάταια όμως. Έκτοτε αποφάσισε να μην πολυασχολείται με το κατασκεύασμά Του και να το αφήσει στον αυτόματο πιλότο. Με πολλές δυσάρεστες συνέπειες για τους κατοίκους ενός μικρού, γαλαζοπράσινου πλανήτη που περιστρέφεται γύρω από ένα κοινό, κίτρινο άστρο (ή το αντίθετο, το εγχειρίδιο χρήσης που μας άφησε ο Γιαχβέ , δεν αποσαφηνίζει αυτήν τη λεπτομέρεια), στο οποίο τυχαίνει να κατοικούν η Ράια, ο Λευτέρης και η φανταστική τους κόρη.
[κείμενο υπό διαμόρφωση]
Σκηνή 1η-Υποκρισία.
Πολύ ενδιαφέρον Ηλία. Κατέληξες κάπου τελικά? θα είναι animation? Ti software έχεις χρησιμοποιήσει για τα σχέδια? Επίσης γιατί είναι κάποια γράμματα κρυμμένα στο κείμενο?
Σχόλιο by noto — 4 Φεβρουαρίου 2013 @ 02:06