Selected Courses on Digital Art-UOWM

16 Αυγούστου 2025

Reasons for knocking in an empty door

Filed under: keimena — admin @ 18:27

based on Reasons for Knocking at an Empty House

“The Porcupine and the Car”

Σε ένα από τα πιο συγκινητικά και βαθυστόχαστα κείμενα του βιβλίου, ο Viola ανατρέχει σε μία προσωπική εμπειρία:

“Μου χάρισε ένας φίλος μια τσάντα με χρησιμοποιημένες κασετίνες από το γραφείο του… εγκατέστησα καταγραφέα στο κέντρο του σπιτιού μου για να ηχογραφώ τα πάντα… Στο τέλος της εβδομάδας είχα πάνω από 24 ώρες ήχου — κι αναρωτήθηκα: αν τα παίξω πίσω, θα χρειάζομαι όσο χρόνο χρειάστηκε να τα καταγράψω. Αν το συνέχιζα για έναν χρόνο, θα έπρεπε να σταματήσω τη ζωή μου στα μισά ώστε να τα ακούσω…” BrainyQuote+12Scribd+12Goodreads+12

Με αυτήν την εικόνα, ο Viola καταπιάνεται με την υπερπληροφόρηση και τη φύση της αντίληψης. Αναδεικνύει πως η ηχογράφηση (ή καταγραφή) δεν είναι απλώς απόδοση των πραγμάτων όπως είναι, αλλά ίσως δημιουργία ενός νέου κόσμου — και τίθεται το ερώτημα: Τι επιλέγουμε να καταγράψουμε και τι να αφήσουμε εκτός; Scribd

Μέσα από άρθρο της Marjorie Perloff, αντλούμε μια σημαντική ρήση του Viola:

“Ο εικονογράφος νέων τεχνολογιών… επανέρχεται σε βασικά ερωτήματα, είτε θέλουμε να τα αντιμετωπίσουμε είτε όχι… Ο πραγματικός “έργο” την εποχή μας δεν είναι αφηρημένο ή θεωρητικό — είναι επείγον, ηθικό και πρακτικό.” writing.upenn.edu+1
Και:
“Ο καλλιτέχνης δεν είναι αναγκαστικά κάποιος που ζωγραφίζει καλά, αλλά κάποιος που σκέφτεται καλά.” writing.upenn.edu

Αυτές οι φράσεις “κλείνουν το μάτι” στο ρόλο της τέχνης ως πράξη ενδοσκόπησης και πρακτικής ηθικής, ιδιαίτερα σημαντική σε μια εποχή κορεσμένη από εικόνες και δεδομένα.

ιστοσελίδα BrainyQuote

  • “Art is, for me, the process of trying to wake up the soul. Because we live in an industrialized, fast‑paced world that prefers that the soul remain asleep.”
  • “There’s another world out there just beyond the world we’re in. It’s just on the other side of that translucent, semitransparent surface.”
  • “When you’re making video, you’re giving structure to time, which is what a composer does.”
    BrainyQuote

Αυτές οι φράσεις καταγράφουν την πρόθεση του Viola να μεταφέρει τον θεατή σε μια κατάσταση αφύπνισης, διαμεσολαβώντας μέσα από μια σκηνή που κυλά διαφορετικά από την καθημερινότητα.

  • Είναι μια συλλογή γραπτών, όπως δοκίμια, σημειώσεις και περιγραφές έργων, που καλύπτει τη δημιουργική πορεία του Viola μεταξύ 1973–1994 Scribd+2Academia+2.
  • Ο ίδιος ο τίτλος αντλείται από ένα ομότιτλο video του 1983, όπου ο Viola επιχειρεί να παραμείνει ξύπνιος για τρεις συνεχόμενες μέρες σε ένα άδειο σπίτι, καταγράφοντας με κάμερα την επίγνωση, τον χρόνο και την αλλαγή της αντίληψης Google Books+3eai.org+3moma.org+3.
  • Το έργο παρουσιάζει τη συνείδηση υπό «πίεση» του χρόνου, την απομόνωση και το πώς μικρές αλλαγές στο φως ή τον ήχο μεταβάλλουν δραματικά την εμπειρία — μια προσωποκεντρική, σχεδόν μυστικιστική εξερεύνηση του εσωτερικού χώρου και χρόνου eai.org.

Περίληψη

1. Γενικό Πλαίσιο

  • Συλλογή γραπτών από 20+ χρόνια καλλιτεχνικής πορείας (1973–1994).
  • Περιλαμβάνει:
    • Δοκίμια και προσωπικές σημειώσεις
    • Περιγραφές έργων (βίντεο, εγκαταστάσεις, performances)
    • Σχέδια, διαγράμματα, λίστες
    • Κείμενα-ημερολόγια
  • Τόνος: μείγμα φιλοσοφικού στοχασμού, τεχνικής παρατήρησης και ποιητικής γραφής.

2. Κεντρικά Θέματα

α. Ο Χρόνος και η Επίγνωση

  • Ο χρόνος ως πρώτη ύλη του video.
  • Η αργή διάρκεια, οι μικρές αλλαγές και η παρατήρηση του “αμελητέου” ως πύλη σε βαθύτερη συνείδηση.
  • Συχνά αναφέρεται στη βιντεοτέχνη ως “δομή χρόνου” όπως η μουσική.

β. Ηλεκτρονική μεσολάβηση και «ο ηλεκτρονικός άγγελος»

  • Το ηλεκτρονικό μέσο (κάμερα, monitor, τηλεόραση) ως ενδιάμεσο μεταξύ κόσμων — φυσικού και πνευματικού.
  • Αναφορές που μοιάζουν με «αγγελιαφόρο» από άλλη διάσταση, αλλά φτιαγμένο από ηλεκτρόνια και φως.
  • Σχέση με προσωπικά βιώματα: πώς το βίντεο μπορεί να «μεταφέρει» μια εμπειρία πέρα από το φυσικό παρόν.

γ. Η Σιωπή και το Κενό

  • Η σημασία του «κενού χώρου» (Empty House) ως τόπος έντονης εσωτερικής δραστηριότητας.
  • Η παραμονή σε χώρο χωρίς εξωτερικά ερεθίσματα λειτουργεί ως «καθρέφτης» της συνείδησης.
  • Το κενό δεν είναι απουσία, αλλά δυναμικό πεδίο.

δ. Ανατολική φιλοσοφία και μυστικισμός

  • Zen, Taoism, Sufism: η εμπειρία πέρα από τις λέξεις.
  • Η τέχνη ως μέσο αφύπνισης της ψυχής σε μια βιομηχανική, υπερφορτωμένη κοινωνία.
  • Το σώμα και η αναπνοή ως πύλες εστίασης.

ε. Καταγραφή και Μνήμη

  • Κείμενα όπως The Porcupine and the Car δείχνουν το παράδοξο της καταγραφής: κάθε εγγραφή απαιτεί χρόνο ίσο με τον χρόνο αναπαραγωγής.
  • Η μαζική καταγραφή μπορεί να κατακλύσει τη ζωή μας και να θολώσει το παρόν.

3. Συγκεκριμένα Κομμάτια

Reasons for Knocking at an Empty House (ομώνυμο έργο)

  • Ο Viola παραμένει ξύπνιος επί 3 ημέρες σε άδειο σπίτι, καταγράφοντας την εμπειρία.
  • Εξερευνά τα όρια της αντοχής, την παραμόρφωση της αντίληψης, τη μεταβολή του χρόνου.
  • Το σπίτι γίνεται «ηλεκτρονικό μοναστήρι» — και η κάμερα, πνευματικός σύντροφος.

Nempty House

  • Δεν υπάρχει πλήρες απόσπασμα δημόσια, αλλά αναφέρεται ως κείμενο που συνδέει το κενό με την αίσθηση κατοίκησης από αόρατες, «ηλεκτρονικές» παρουσίες.
  • Εδώ η έννοια του ηλεκτρονικού άγγελου μπορεί να αναγνωστεί ως “φρουρός” ή “οδηγός” μέσα σε έναν ψηφιακά ενεργό χώρο.

Mímpos

  • Φαίνεται να είναι μικρότερο κείμενο/σημείωμα.
  • Αναφέρεται σε εμπειρίες επικοινωνίας με «άλλο» μέσα από ηλεκτρονικό μέσο, σχεδόν σαν πνευματική τηλεγραφία.
  • Έχει στοιχεία χιούμορ και ποιητικού αυτοσχολιασμού.

4. Αποφθέγματα-κλειδιά

(με βάση αποσπάσματα και συνεντεύξεις του ίδιου που περιλαμβάνονται στο βιβλίο ή σχετικές πηγές)

“Art is, for me, the process of trying to wake up the soul.”
“The television medium, when coupled with the human mind, can offer us sight beyond the range of our everyday consciousness.”
“The smallest change, when extended in time, can become monumental.”
“An empty house is never empty.”


5. Γιατί αξίζει

  • Δεν είναι απλώς συλλογή κειμένων — είναι η χαρτογράφηση ενός καλλιτέχνη που στοχάζεται την ίδια του την πρακτική.
  • Σου δείχνει πώς ο Viola βλέπει την τεχνολογία όχι ως εργαλείο αλλά ως συνεργάτη στο μυστήριο της εμπειρίας.
  • Ειδικά για την έννοια του «ηλεκτρονικού αγγέλου», βρίσκεις ρίζες στη μεταφορά της κάμερας ως “ενδιάμεσου κόσμου”.

electronic angel

Filed under: keimena,Χωρίς κατηγορία — admin @ 08:13

Επισκόπηση του βιβλίου

1. Ποιότητα και Περιεχόμενο

Πρόκειται για μια ανθολόγηση διηγημάτων, δοκιμίων, σημειώσεων από ημερολόγια, σκίτσων καθώς και περιγραφών έργων, που χαρτογραφούν τη διαλεκτική διαδρομή του Viola ανάμεσα στις θεωρητικές αναζητήσεις και την πρακτική των projects του eai.org+7Amazon+7eBay+7.

2. Προσωπική και Πνευματική Κατεύθυνση

Τα γραπτά του αντικατοπτρίζουν τις βαθιές ρίζες της σκέψης του: μυστικισμό, ποίηση, φιλοσοφία, ανατολικές παραδόσεις (Taoism, Sufism, Zen, σαμανισμό) — όλα αναδυόμενα ως πλαίσια αναζήτησης της ανθρώπινης συνείδησης και της σχέσης μας με τον κόσμο Amazon.

3. Διαχρονικότητα

Καλύπτει το διάστημα 1973–1994, αποτυπώνοντας την πορεία του Viola από τις αρχικές του διερευνήσεις σε τεχνολογικά μέσα μέχρι την ώριμη έκφραση μέσω πολυμεσικών εγκαταστάσεων Internet Archive+2eBay+2.

4. Σχέση τίτλου—έργου

Ο τίτλος αναφέρεται στο έργο-εγκατάσταση Reasons for Knocking at an Empty House, στην οποία ο Viola επιχειρεί να «μείνει ξύπνιος επί τρεις μέρες σε ένα άδειο σπίτι, καταγράφοντας …» — μια εμπειρία αυτοπαρατήρησης και μετασχηματισμού Amazon+7eai.org+7AbeBooks+7.

Η ιδέα του «ηλεκτρονικού αγγέλου» —ή γενικότερα της μορφής-αγγέλου συνδεδεμένης με την τεχνολογία— δεν έχει μία και μοναδική αφετηρία, αλλά μπορούμε να χαρτογραφήσουμε μερικούς βασικούς άξονες στην παγκόσμια ιστορία της τέχνης και των οπτικοακουστικών μέσων

Αφετηρίες πριν από τον όρο

Η έννοια του αγγέλου ως μεσολαβητή ανάμεσα σε κόσμους υπήρχε στην τέχνη ήδη από την Αναγέννηση και τον Ρομαντισμό, αλλά η τεχνολογική της διάσταση εμφανίζεται πιο έντονα μετά την εφεύρεση των μέσων αναπαραγωγής ήχου και εικόνας (τέλη 19ου αιώνα). Ο Walter Benjamin στο δοκίμιό του για τον «Άγγελο της Ιστορίας» (1930s, εμπνευσμένος από τον πίνακα Angelus Novus του Paul Klee) δεν μιλά για ηλεκτρονική διάσταση, αλλά δημιουργεί ένα πλαίσιο για τον «αγγελιοφόρο» που κοιτά το παρελθόν ενώ ωθείται στο μέλλον — εικόνα που αργότερα διασταυρώθηκε με τεχνολογικά συμφραζόμενα.

Σουρεαλισμός και σχετικές ιδέες

Οι σουρεαλιστές αγαπούσαν τη διασταύρωση του μυστηρίου, του υπερφυσικού και της μηχανής (π.χ. μηχανές του έρωτα, αυτοματισμοί, ανθρωπομηχανές του Picabia). Αν και δεν υπάρχει άμεσο και συχνό μοτίβο «ηλεκτρονικού αγγέλου» στα έργα τους, συναντάμε υβριδικές μορφές που συνδυάζουν οργανικό και μηχανικό, ή πνευματικό και τεχνολογικό.
Π.χ. τα έργα του Max Ernst και οι «μηχανές-όνειρα» του Jean Cocteau στον κινηματογράφο.

Ο Cocteau στο Orphée (1950) χρησιμοποιεί το ραδιόφωνο ως μέσο επικοινωνίας με τον άλλο κόσμο· μια προαναγγελία «ηλεκτρονικού μεσολαβητή» που μοιάζει αγγελοφόρος.

Μεταπολεμικός μοντερνισμός και ηλεκτρονικά μέσα

Με την ηλεκτρονική μουσική και την τηλεόραση (1950s–60s), εμφανίζονται έργα που βλέπουν τα ηλεκτρονικά κύματα ως «αόρατους αγγελιοφόρους». Καλλιτέχνες όπως ο Nam June Paik μιλούν μεταφορικά για «ηλεκτρονικούς αποστόλους» ή «ηλεκτρονικούς αγγέλους» των media.

Στο sci-fi σινεμά της δεκαετίας του ’50–’70, εμφανίζονται μορφές με τεχνολογικά υπερφυσικά χαρακτηριστικά (π.χ. The Day the Earth Stood Still με την ειρηνευτική φιγούρα του Klaatu).

1980s–1990s: Cyberculture και digital art

Με την άνοδο του κυβερνοπάνκ και της δικτυακής κουλτούρας, η μορφή του «αγγέλου» συνδέεται με ψηφιακά πνεύματα/avatars.

Ο όρος «electronic angel» εμφανίζεται σε cyberpunk λογοτεχνία (π.χ. William Gibson) για να περιγράψει AI οντότητες που λειτουργούν ως οδηγοί ή μεσολαβητές.

Στον κινηματογράφο, το Wings of Desire (Wim Wenders, 1987) μεταφέρει την ιδέα του αγγέλου στην αστική, τεχνολογική μεταπολεμική Ευρώπη· παρότι δεν είναι «ηλεκτρονικός», η αίσθηση της παρακολούθησης/μεσολάβησης από αόρατες παρουσίες συνδέθηκε αργότερα με το διαδίκτυο και τα ψηφιακά μέσα.

2000s–σήμερα: Post-internet art και media installations

  • Η σύγχρονη τέχνη χρησιμοποιεί τον «ηλεκτρονικό άγγελο» είτε ως μεταφορά για την τεχνητή νοημοσύνη είτε για την αόρατη διασύνδεση μέσω ασύρματων δικτύων.
  • Παραδείγματα:
    • Bill Viola: χρήση βίντεο για πνευματικές φιγούρες με σχεδόν «αγγελική» διαμεσολάβηση.
    • Hito Steyerl: έργα για δορυφορικά δίκτυα και αόρατες δομές επιτήρησης, που λειτουργούν σαν «ψηφιακοί άγγελοι/φύλακες» ή αντίστροφα, άγγελοι-ελεγκτές.
    • VR και AR εγκαταστάσεις που παρουσιάζουν avatar-οδηγούς ή AI πνεύματα ως μεσολαβητές εμπειρίας.

📌 Συνοπτικά

  • Όχι, οι σουρεαλιστές δεν είχαν συγκεκριμένη αδυναμία στον «ηλεκτρονικό άγγελο» ως όρο, αλλά ασχολήθηκαν με υβρίδια πνευματικού και μηχανικού, που αργότερα επηρέασαν την ιδέα.
  • Η ιδέα γίνεται πιο ρητή μετά το 1960, με την τηλεόραση, την ηλεκτρονική μουσική και τα νέα μέσα.
  • Σήμερα, η μορφή του «ηλεκτρονικού αγγέλου» συχνά συνδέεται με AI, ψηφιακούς μεσολαβητές και την αόρατη παρουσία των δικτύων.

1 Αυγούστου 2025

Filed under: films — admin @ 09:48

The Face of Another

https://archive.org/details/the.-face.of.-another.-1966.720p.-web-dl.-aac-2.0.-h.-264-gabe

The Face Of Another (1966) is a psychological drama film directed by Hiroshi Teshigahara. The film tells the story of A burn victim begins developing a dark personality after procuring a mask that covers his burns.

Teshigahara blends surreal visuals with existential tension, crafting a meditation on alienation, identity, and the fragility of human connection.

The Face of Another was not well received outside of Japan, Although it was successful in Japan, the film was a critical and financial failure internationally.

And Life Goes On (1992) is a drama film directed by Abbas Kiarostami. The film tells the story of a filmmaker and his son who travel to the site of their last movie to see how inhabitants survived an earthquake.

Abbas Kiarostami’s And Life Goes On is a quiet meditation on resilience, cinema, and the everyday beauty found in survival. Blurring the line between fiction and reality, it becomes a profound reflection on how stories persist and how life, despite tragedy, quietly continues.

The film was screened in the Un Certain Regard section at the 1992 Cannes Film Festival. It is the second film in Kiarostami’s so-called Koker trilogy.

Powered by WordPress

error: Content is protected !!