Όνειρο… ένα κακό όνειρο…
Η βίωση μιας σειράς εικόνων και ήχων που με κάνουν να ανατριχιάζω.
Με ταξιδεύουν σε μέρη άγνωστα , ομιχλώδη ,ανατριχιαστικά.
Οι εικόνες είναι σκουρόχρωμες σαν το μελάνι που χρησιμοποιώ στην ζωγραφική.
Οι ήχοι κάνουν το τοπίο να φαίνεται ακόμη πιο τρομακτικό.
Ξαφνικά αναδύεται μια άλλη εικόνα περισσότερο οικία , είναι μια παιδική χαρά
μέσα σε μια πόλη.Τα χρώματα όμως είναι το ίδιο σκουρόχρωμα και δεν υπάρχει
καθόλου ζωή.
Παρασύρομαι, νομίζω πως υπάρχει ένα ίχνος ανθρώπινης ύπαρξης…ένα κοριτσάκι!
Δεν ξέρω αν αυτό είναι προϊον ενός συνειδητού ονείρου ή πραγματικότητας.
Έχω χάσει τα όρια ανάμεσα σε αυτά τα δύο.
Βαθμιαία οι ήχοι χαμηλώνουν ,όμως επικρατεί σκοτάδι με κάποια ίχνη φωτός.
Απροσδόκητα ακούγεται ένας ήχος , είναι ο ήχος του ξυπνητηριού.
Οι εικόνες γίνονται πολύχρωμες …
Ανοίγω την πόρτα του υποσεινήδητου και περνάω στην απέναντι όχθη .
Ήταν ένα όνειρο ένα κακό όνειρο …
6 Φεβρουαρίου 2015
ΣΕΝΑΡΙΟ
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο
Δεν υπάρχουν Σχόλια
No comments yet.
RSS feed for comments on this post.
Sorry, the comment form is closed at this time.