ΔΗΜΙΟΥΡΓΊΑ ΑΡΧΕΙΟΥ ΚΤΙΡΙΩΝ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
Να γίνει η επιλογή ΚΤΙΡΊΟΥ που σας ενδιαφέρει στον αστικό ιστό της Φλώρινας η ΚΑΙ στα όρια του, από τα σπίτια που αναφέρονται στη πιο κάτω περιγραφή (ΚΑΤΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ ΕΤΟΙΜΟΡΡΟΠΟ Η ΜΗ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΜΕΝΟ)μετά την επιλογή του κτιρίου θα γίνει καταγραφή του υλικού σας και ανάρτηση επιλεγμένου υλικού
ΣΥΓΚΈΝΤΡΩΣΗ ΥΛΙΚΟΎ
1. επιλογή κτιρίου
2. σημείωση στο χάρτη της θέσης
3. καταγραφή υλικού – σίγουρα όχι μόνο φωτογραφίες αλλά περισσότερο και άλλα στοιχεία() για να αποκτήσει
ΚΤΙΡΙΟ — ΌΠΟΙΑ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΕΠΙΛΕΞΕΤΕ ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΕΤΕ () η εχει—–ΟΔΟΣ_/ΑΡΙΘΜΟΣ
και ΌΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟ
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ περιγραφή/ΣΧΕΔΙΑ- σειρά από σχέδια/ΙΣΤΟΡΙΚΟ/ΚΑΤΟΨΗ/ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ/ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ/ΠΡΟΟΠΤΙΚΟ/3D
από florina city gr
Αρχιτεκτονική
Κατά μήκος του ποταμού Σακουλέβα αλλά και στους παρακείμενους μικρούς δρόμους συναντούμε σήμερα τα περισσότερα κτίσματα, που ανάγονται στην εποχή της τουρκοκρατίας.
Τα κτίρια αυτά παρά τις μορφολογικές διαφορές στα επιμέρους στοιχεία, διατηρούν τα βασικά χαρακτηριστικά της μακεδονικής αρχιτεκτονικής, που συναντάμε σε ολόκληρη τη Βαλκανική και αποτελούν τη φυσική συνέχεια της αρχιτεκτονικής παράδοσης του τόπου μας που έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα. Διακρίνονται σε δυο κύριες κατηγόριες:
α. Τα λαϊκά πλατυμέτωπα σπίτια που δεν είναι ιδιαίτερα ψηλά. Κυρίαρχο στοιχείο τους αποτελεί ο ημιυπαίθριος, η στοά, το χαγιάτι που πάντα στρέφεται προς την αυλή. Η κάτοψη είναι άλλοτε ορθογωνική και άλλοτε σε σχήμα Γ. Στο ισόγειο βρίσκονται οι αποθήκες και οι στάβλοι ενώ στον όροφο τα δωμάτια. Η μορφή τους είναι απλή με μικρά ανοίγματα. Κατασκευαστικά αποτελούνται από πέτρα άλλα κυρίως από πλίνθους και ξύλο. Λίγα δείγματα σώζονται σήμερα και ο επισκέπτης θα δυσκολευτεί να τα συναντήσει.
β. Τα αστικά αρχοντικά που αποτελούν εξέλιξη των λαϊκών. Η κάτοψη συνήθως είναι τετράγωνη με κεντρική σάλα και τέσσερα δωμάτια σε κάθε όροφο (συμμετρικός τύπος) αλλά δε λείπουν και τα πλατυμέτωπα και αυτά με κάτοψη σε σχήμα Γ. Το χαγιάτι έχει δώσει τη θέση του στην κλειστή κεντρική σάλα που οδηγεί στα δωμάτια. Κύρια στοιχεία διαμόρφωσης της όψης είναι η συμμετρία, οι αρχιτεκτονικές προεξοχές του ορόφου (σαχνισιά) και είναι αρκετές οι επιρροές από τη νεοκλασική αστική αρχιτεκτονική (αέτωμα, ψευδοκίονες στις γωνίες, επιστέψεις στα ανοίγματα κ.τ.λ.). Τα κτίρια αυτής της κατηγορίας ανάγονται στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Είναι ακόμα η εποχή, που ο λαϊκός τεχνίτης φιλτράρει τα μορφολογικά στοιχεία του νεοκλασικισμού και τα εντάσσει στις κατασκευές μαζί με τα στοιχεία της παράδοσης. Αρκετά από τα κτίρια αυτά διατηρούνται μέχρι σήμερα κυρίως κατά μήκος του ποταμού, τα περισσότερα εγκαταλειμμένα και ασυντήρητα. Ανάμεσά τους όμως υπάρχουν και κάποια που έχουν πρόσφατα αποκατασταθεί.
Τα κτίρια και των δύο αυτών κατηγοριών κτίζονται τις περισσότερες φορές στα όρια του οικοπέδου με το δρόμο, σχηματίζοντας συνεχή μέτωπα και προστατεύοντας κατά συνέπεια την ιδιωτική ζωή των κατοίκων. Έτσι δημιουργούνται εσωτερικές προστατευμένες αυλές.
Τα νεοκλασικά – εκλεκτικιστικά κτίρια που κτίστηκαν κύρια την περίοδο του μεσοπολέμου, χωρίς να λείπουν αρκετά παλιότερα παραδείγματα, παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία σε τύπους και μορφές. Αυτά που σώζονται σήμερα είναι πολύ περισσότερα από τα παραδοσιακά και μεγάλος αριθμός διατηρείται σε καλή κατάσταση. Τα εντοπίζουμε σε όλη την έκταση του ιστορικού κέντρου της πόλης. Κύρια χαρακτηριστικά τους είναι η συμμετρία, η μνημειακότητα και τα πολλά γύψινα «τραβηχτά»διακοσμητικά στοιχεία. Στην όψη τους συναντούμε συνήθως τριμερή διάταξη με τονισμένο τον κεντρικό άξονα συμμετρίας και ανοίγματα με τονισμένο τον κατακόρυφο άξονα. Υλικό κατασκευής τους είναι η πέτρα, το ψημένο συμπαγές τούβλο, το ξύλο και το σίδερο για τη γεφύρωση των ανοιγμάτων. Σχεδόν όλα καλύπτονται με κεραμίδια γαλλικού τύπου. Μπορούμε να τα κατατάξουμε σε τρεις κατηγορίες ως προς τη λειτουργία: α. αυτά που αποτελούν μόνο κατοικία, β. αυτά που στο ισόγειο έχουν καταστήματα ενώ στον όροφο έχουν χρήση κατοικίας και γ. τα ισόγεια καταστήματα.
Ως προς την εσωτερική διαρρύθμιση, παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλομορφία ειδικά αυτά που χρονικά κατασκευάστηκαν την δεκαετία του ’30, κυρίαρχος όμως τύπος είναι ο συμμετρικός με την κεντρική σάλα και εκατέρωθεν δωμάτια.
Πέρα από τα ιδιωτικά κτίσματα του παρελθόντος υπάρχουν στην πόλη και αρκετά δημόσιου χαρακτήρα.
Τα παλιότερα από αυτά είναι ο λουτρώνας (χαμάμ) που βρίσκεται στην πλατεία δικαιοσύνης και τα ερείπια μουσουλμανικού μιναρέ στην οδό Παπακωνσταντίνου Νερέτης. Στα δύο άκρα της πόλης συναντούμε τις παλιότερες εκκλησίες, τον Άγιο Γεώργιο και τον Άγιο Νικόλαο.
Επίσης διατηρούνται σημαντικά δημόσια κτίρια, που ανάγονται στα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι και τον μεσοπόλεμο:
Το σύνολο του Δικαστικού Μεγάρου, της παλιάς Νομαρχίας και του μικρού κτιρίου των φυλακών, που κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας αποτελούσε το διοικητικό κέντρο της πόλης, το Δημαρχιακό Μέγαρο (αρχικά κατοικία), το σύνολο των κτιρίων της Γεωργικής Σχολής (σήμερα ΤΕΙ), τα ξενοδοχεία Πανελλήνιο και Διεθνές (σήμερα με άλλες χρήσεις), το κτίριο της Οικοκυρικής Σχολής, η παλιάΑκαδημία, το συγκρότημα του Οικοτροφείου, η Εθνική Τράπεζα, το Μητροπολιτικό Μέγαρο, το 1ο Δημοτικό Σχολείο και άλλα.