Το βράδυ πριν πέσω για ύπνο και για την ακρίβεια λίγο πριν κοιμηθώ, έχω παρατηρήσει πόσο διαφορετικά αντιλαμβάνομαι την πραγματικότητα. Συνήθως νιώθω πιο ελαφριά και κενή και η πραγματικότητα μοιάζει ρευστή και ευάλωτη. Κάπως σαν να επιπλέω στο διάστημα. Το πρωί που ξυπνάω πάλι η πραγματικότητα έχει διαφορετική χροιά, είναι πιο συμβατική και με παρασέρνει χωρίς να σκέφτομαι ιδιαίτερα, λειτουργώ αυτόματα. Ανάλογα λοιπόν με την διάθεση μου, χαρούμενη, λυπημένη, φοβισμένη, ασφαλής κ.λπ. η πραγματικότητα ταυτίζεται με μένα. Νιώθω λοιπόν πως αυτοπροσωπογραφία μου δεν είναι ούτε ένα κομμάτι μου ούτε ένα κομμάτι της πραγματικότητας, είναι το διάστημα ανάμεσα μας. Είναι η αντίληψη. Έτσι λοιπόν η αντίληψη με μορφή διαφορετικών επιφανειών φιλτράρει τον άνθρωπο και την πραγματικότητα. Εγώ είμαι η πραγματικότητα και η πραγματικότητα είμαι εγώ και αυτό που μας χωρίζει όσο και μας ενώνει είναι η υποκειμενικότητα της στιγμής. Αναρωτιέμαι αν ποτέ το θολό τζάμι εξαφανίζεται και τότε μπορείς να δεις τον εαυτό σου καθαρά.
19 Νοεμβρίου 2014
16 Ιουνίου 2014
dogs
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=GJLuhoZJxTw]
Και φτάσαμε μέχρι εδω.
Μεταλλαγμένοι και εξαθλιωμένοι.
Ο ένας να συμπληρώνει τον άλλο χιλιάδες χρόνια τωρα.
Ίσως μακριά από τον σκύλο όλοι να ειμαστε μισοί.
4 Ιουνίου 2014
30 Απριλίου 2014
Ωρίμανση – Η γέννηση και εξέλιξη μιάς ιδέας
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=LX18v_6CSf0?rel=0]
Ωρίμανση “Η γέννηση και εξέλιξη μιας ιδέας”
Το μυαλό και ο χρόνος λειτουργούν σαν ενα αυτοκίνητο πάνω σε έναν δρόμο. Σε αυτήν την άσφαλτο λοιπόν οι επιλογές που κάνουμε μας αλλάζουν λωρίδα, ενω το μονοπάτι που ακολουθούμε περνάει δίπλα απο πολλούς κόμβους και διασταυρώσεις. Υπάρχουν στιγμές όπου το όνειρο που θέλεις να ζήσεις κρύβεται μέσα σε ένα πολύπλοκο πλέγμα διαδρομών και αδιεξόδων. Οι ιδέες που καλλιεργούμε στην ψυχή υπάρχουν σαν φωτεινές ενέργειες, αλλα για να φτάσουν σε μιά κατάσταση ολοκλήρωσης “αληθινό φώς” πρέπει να περάσουν απο ένα μακρύ τούνελ, όπου και ο νούς θα εξερευνήσει την ενέργεια και θα ξεθάψει αυτό που αποζητά, όπως ακριβώς το έντερο που απορροφά την τροφή που μπορεί να αξιοποιήσει. Στο τέλος αυτού του ταξιδιού εξερεύνησης ο εγκέφαλος θα τελειοποιήσει την ιδέα που επεξεργάστηκε ανάλογα με τους πόθους του, και το προϊόν που θα παραχθεί, η ‘ιδέα”, εντάσσεται η ίδια στους πόθους αυτούς. Η διαδικρασία επαναλαμβάνεται πολλές φορές κάθε φορά που κάνουμε μια σκέψη, υποσυνείδητα.
Διονύσης Βλάχος