Στον χώρο του ΜETApolis,100+ σύγχρονοι καλλιτέχνες ανιχνεύουν την έννοια του In Between Το In Between πραγματεύεται την έννοια του ενδιάμεσου μέσα από μία κοινή προσπάθεια: Του ΑΠΘ, Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών (Εργαστήριο Φωτογραφίας), του ΤΕΙ Αθήνας, Τμήμα Φωτογραφίας & Οπτικοακουστικών Τεχνών [Εργαστήρια: Μορφές Τέχνης, Βίντεο (ΙΙ & IΙΙ)], του Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και της Φωτογραφική ομάδα του Metapolis Το ενδιάμεσο μπορεί να αντιπροσωπεύει διλλήματα, αμφισημικές σκέψεις, καταστάσεις, επιθυμίες ή επιλογές. Επίσης μπορεί να αντιπροσωπεύει την μετάβαση επιθυμητή ή όχι σε ένα ενδιάμεσο σταθμό στο χώρο ή στο χρόνο. Ο Καζαντζάκης αναφερόμενος στην ίδια τη ζωή, την ονομάζει «το ενδιάμεσο φωτεινό σημείο μεταξύ της ανυπαρξίας, του πριν και του μετά» ενώ η Κική Δημουλά ορίζει το ενδιάμεσο ως τις «διαπραγματεύσεις μεταξύ του δυσδιάκριτου και του αγνώστου». In Between Εγκαίνια: Παρασκευή 30 Μαΐου, 20:00 Διάρκεια έκθεσης: 30 Μαΐου 2014 έως 15 Ιουνίου 2014 Ώρες λειτουργίας: Τρίτη με Παρασκευή 17.00 – 22.00, Σάββατο 11.00 – 22.00, Κυριακή 11.00 – 14.00
18 Μαρτίου 2014
11 Φεβρουαρίου 2014
ενδιάμεσο
Edexcel A2 Art and Design Theme 2013 Resource Pack
‘Inside, Outside, In-between’
The Saatchi Gallery’s current exhibition Gaiety is the Most Outstanding Feature of the Soviet Union, addresses the themes of
‘Inside, Outside and In-between’ in much of its work.
Being inside, outside or in-between can portray itself in many different
ways, including some of the following:
A place, idea, interiors, exteriors, indoors, outdoors, recesses, containment, exclusive, beyond, the middle,
amongst, separation, interval, confinement, freedom, limbo, confusion, space.
When collecting research and contextual influences:
Consider how the artist has made the work.
Look at what materials have they used.
Why do you think they used these materials?
Do you think the medium effectively portrays the concept/ theme of the work?
Do you think there is more than one theme in the work?
Do you see inspiration/ influences from other artists, art movements or events in the work?
από
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….2. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ‘ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΥ’ (IN-BETWEEN)
Η γενική αίσθηση που αποκομίζουμε είναι ότι υπάρχουν σήμερα χαρακτηριστικά και διαδικασίες του χώρου, οι οποίες συμβάλλουν στην διαμόρφωση μιας εικόνας αστάθειας. Η αρχιτεκτονική κοινότητα, ως η επιστημονική κοινότητα που ενδιαφέρεται για την ερμηνεία σύγχρονων φαινομένων του χώρου και σε συνδυασμό με άλλες περιοχές γνώσης, επιδιώκει να καταγράψει το φαινόμενο αυτό, αναζητά εργαλεία ερμηνείας του και επινοεί πρακτικές προσαρμογής του σχεδιασμού στις συνθήκες αυτές. Κυρίως όμως, το φαινόμενο αυτό αποτελεί μια δημιουργική ευκαιρία για την αναθεώρηση της αρχιτεκτονικής ως μιας πρακτικής που αποβλέπει στην σταθερότητα και τη μονιμότητα.
Διαπιστώνουμε λοιπόν σήμερα ότι η γνώση για τον χώρο έχει αποχωριστεί την σταθερότητα του περιεχομένου και την βεβαιότητα του νοήματος. Ότι η παραγωγή του χώρου μπορεί να είναι και μια πολύπλοκη διαδικασία, η οποία να μην συνδέεται άμεσα με στοιχειώδεις και προφανείς προθέσεις. Επίσης, ότι η δραστηριότητα στον χώρο δεν ανταποκρίνεται απαραίτητα σε κοινωνικές πρακτικές με διάρκεια χρόνου και δεσμό τόπου.
Τίθεται έτσι ως ερευνητικό ενδιαφέρον η περίπτωση του χώρου που δεν διέπεται από σαφείς συνθήκες. Τόσο όσον αφορά τις προθέσεις που τον ορίζουν, τις δυνάμεις (κοινωνικές, θεσμικές, οικονομικές κλπ) που τον διαπερνούν, όσο ακόμη και την ίδια την ταυτότητά του. Ο χώρος παραδοσιακά ταυτίζεται με μια ολοκληρωμένη και αυτάρκη ταυτότητα, δηλαδή μια σαφή μορφή δραστηριότητας ή οποία συνδέεται με συγκεκριμένες θεσμικές δομές. Τι συμβαίνει όμως σε χώρους, όπου η ταυτότητα παραμένει ασαφής, είτε οι οποίοι μεσολαβούν μεταξύ ταυτοτήτων, χωρίς πραγματικά οι ίδιοι να διαθέτουν μια σαφή δομή; Εδώ η δραστηριότητα λαμβάνει ιδιαίτερες μορφές. Εδώ οι δομές δεν μπορούν να θεωρηθούν ακριβώς χωρικές, καθώς συγκροτούν κυρίως περιοχές μετάβασης, ανταλλαγής, αλληλοδιείσδυσης, ετεροκαθορισμού. Τέτοιες περιοχές συναντάμε συχνά τόσο σε αστικά περιβάλλοντα, σε μητροπόλεις αλλά και αστικές περιοχές μικρότερης κλίμακας, οι οποίες μεταλλάσσονται υπό τις προϋποθέσεις που θέτουν νέες θεσμικές δομές (παγκοσμιοποίηση, μετά-αποικιακές θεσμικές δομές κ.α. Όσο και σε περιοχές μη-αστικές, οι οποίες δεν διαθέτουν ούτε αστικό χαρακτήρα, αλλά που ταυτόχρονα έχουν χάσει και την αγροτική τους δομή, ενώ η ταυτότητα τους ως τοπικότητες τίθεται υπό διαπραγμάτευση (πρώην αγροτικές περιοχές, περιοχές εντατικής χρήσης από υποδομές, περιοχές που ‘ξεμένουν’ ανάμεσα σε αστικούς χώρους κ.α.). Στο σύνολο των περιοχών αυτών τίθενται ζητήματα συσχέτισης εννοιών που αντιτίθενται, όπως παλιό –νέο, αστικό –αγροτικό, τοπικό-αποτοπικοποιημένο. Καθώς και ζητήματα προγράμματος, χρήσης.
Μιλάμε λοιπόν για έναν χώρο, ο οποίος ‘μεσολαβεί’, ο οποίος δεν διαθέτει σαφή δομή, ο οποίος συνδέει, αλλά ταυτόχρονα χωρίς να προεξοφλεί την σταθερότητα των συνδεόμενων μερών. Πρόκειται για έναν χώρο που μεταβάλλεται, που εξελίσσεται, με τον ίδιο τρόπο που εξελίσσεται η δομή των οργανισμών, όπως μας έδειξε η θεωρία της εξέλιξης, και η σχέση τους με το περιβάλλον. Τον χώρο αυτό θα ονομάσουμε ‘ενδιάμεσο’ ( in – between ) και θα προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε τα χαρακτηριστικά του. Ενώ στην συνέχεια θα περιοριστούμε σε μια ειδική κατηγορία ‘ενδιάμεσου’ χώρου, αυτή που μεσολαβεί μεταξύ της φύσης και του τεχνικού πολιτισμού.
in – between και τα συστήματα
Το in – between λοιπόν συγκροτεί την τοπολογία, η οποία αφορά συστήματα, όπου, όπως αναφέρει ο Jose Morales : ‘οι συνθήκες δεν είναι ακριβείς, αλλά αμφίβολες, μπερδεμένες, ανεφάρμοστες, υβριδικές, αβέβαιες’ 2
2 Jose Morales The Metapolis dictionary of advanced architecture (2003), Actar, Barcelona
Με ποιόν τρόπο όμως το ‘ενδιάμεσο’ αφορά χώρους μπερδεμένους, με ασάφεια προθέσεων, με αμφίβολες ταυτότητες;
‘Όπως αναφέρει ο Simondon (παράθεμα της Elizabeth Grosz ): ‘Ένα ον δεν κατέχει την ενότητα στη ταυτότητά του, αυτήν της σταθερής τάξης μέσα στην οποία δεν είναι δυνατή καμιά μεταμόρφωση, αντίθετα το ον έχει μια ‘ transductive ‘ ενότητα, που σημαίνει ότι μπορεί να σπάσει τα ίδια του τα όρια σε σχέση με το κέντρο του’ 3
3 Grosz Elizabeth : (2001) ‘Architecture from the outside. Essays on virtual and real space’ , The MIT Press, Cambridge
Πρόκειται για μια ερμηνεία της έρευνας για την θεωρία της εξέλιξης, η οποία επιφυλάσσει πολύ ενδιαφέρουσες προεκτάσεις και σε ζητήματα του χώρου.
Το in – between είναι ο χώρος που προσδιορίζει αυτήν την ‘δυνητικοποίηση’ της ταυτότητας, την δυνατότητα, η οποία διαρκώς απειλεί να διαρρήξει τα όρια των ταυτοτήτων που την αποτελούν:
‘Ο χώρος του in – between είναι ο τόπος για κοινωνικούς, πολιτιστικούς και φυσικούς μετασχηματισμούς: Είναι ο μόνος χώρος – ο χώρος γύρω ή ανάμεσα από ταυτότητες- όπου το γίγνεσθαι, το άνοιγμα στο μελλοντικό υπερτερεί της συντηρητικής ώθησης για να επανακτηθεί η συνοχή και η ενότητα’ 4
4 Grosz Elizabeth : (2001) ‘Architecture from the outside. Essays on virtual and real space’ , The MIT Press, Cambridge
Αυτή η σύγχυση, την οποία προκαλεί ένας ‘ενδιάμεσος’ χώρος οφείλεται στην ανατροπή κάθε προσπάθειας ανάκλησης μιας προκατασκευασμένης ταυτότητας. Και αυτό συμβαίνει κυρίως, λόγω της δυνατότητας που προσφέρει ο χώρος αυτός για πειραματισμό των κωδίκων, για την παραγωγή καινοτόμων συσχετίσεων.
Το in – between ως χώρος, ο οποίος δεν διαθέτει ταυτότητα κατέχει, από κει και πέρα, τις ενδιάμεσες θέσεις, τα όρια και περιθώρια, σε ένα σύστημα μεταξύ χώρων με διαμορφωμένες ταυτότητες, δηλαδή σε ένα σύστημα ολοκληρωμένων κοινωνικών χώρων. Το in – between , εφόσον θέλουμε να τον θεωρήσουμε ως χώρο που ενεργοποιεί συσχετίσεις, θα πρέπει να είναι ένας χώρος, ο οποίος να διαθέτει την ικανότητα να επαναπροσδιορίζει τις ταυτότητες των υπολοίπων στοιχείων του χώρου. Αλλιώς θα είναι ένας χώρος που ‘ξεμένει’ ως κενός και αναμένει δραστηριότητες, οι οποίες απλώς συμπληρώνουν το σύνολο, ενώ τα υπόλοιπα στοιχεία διατηρούν τις αναλλοίωτες ταυτότητες τους.
Θα πρέπει ίσως να επισημάνουμε εδώ, ότι ο ενδιάμεσος αυτός χώρος, ως προϋπόθεση μιας δημιουργικής χρήσης του χώρου, δεν ανήκει στην τάξη του ‘διάκενου’ ή του ‘περιθωρίου’ μεταξύ των προγραμμάτων. Ακόμη όμως περισσότερο δεν είναι από μόνος του ένα αυτόνομο πρόγραμμα, το οποίο διαθέτει την δική του διαμορφωμένη ταυτότητα. Είναι ο χώρος των ορίων των προγραμμάτων χωρίς να είναι ο ίδιος πρόγραμμα. Γίνεται, όμως, για τον λόγο αυτόν, ο χώρος, ο οποίος αφορά τις συσχετίσεις, τις αλληλοκαλύψεις, τις τομές, αναζητά την οριοθέτηση μεταξύ των προγραμμάτων. Έτσι, ένας χώρος in – between που γίνεται σχεδιαστικό ζητούμενο της αρχιτεκτονικής, μπορεί να παίξει τον ρόλο του ενδιάμεσου χώρου του ‘γίγνεσθαι’ και στο επίπεδο της διαπραγμάτευσης μεταξύ φύσης – πολιτισμού και της ανεύρεσης του ορίου τους. Δηλαδή ο χώρος που διαπραγματεύεται τις διαφορετικές απαιτήσεις μεταξύ δυο διαφορετικών προγραμμάτων, συστημάτων και προσπαθεί να κατασκευάσει την θεσμική τους συσχέτιση.
Η ευεργετική δομική ασυνέχεια του προγράμματος
Ο ενδιάμεσος χώρος ( in – between ), ο χώρος της διαπραγμάτευσης και της μεταβολής, έχει και άλλο ένα χαρακτηριστικό. Αποτελεί τον χώρο, ο οποίος, όπως επισημάναμε, δεν έχει προδιαγεγραμμένη ταυτότητα, το νόημα του είναι ασαφές και ο χαρακτήρας του ατελής. Είναι για τον λόγο αυτόν απαραίτητος ως παράγοντας διαμεσολάβησης μεταξύ επιπέδων, τα οποία έχουν αδιευκρίνιστη σχέση. Συγκεκριμένα εδώ, για την σχέση που μας απασχολεί, μεταξύ τεχνητού και φυσικού, το ενδιάμεσο γίνεται ο υβριδικός αυτός χώρος που μπορεί να καθορίζει την σχέση μεταξύ ασύμπτωτων συστημάτων (για παράδειγμα του φυσικού χώρου και του κατασκευασμένου χώρου των τηλεπικοινωνιών). Ο ενδιάμεσος χώρος έτσι αποτελεί τον χώρο του δυνητικού.
Ο ‘ενδιάμεσος χώρος’ μπορεί να λειτουργεί ως μια ευεργετική δομική ασυνέχεια, η οποία καθορίζει τις δομικές συσχετίσεις μεταξύ διαφορετικών προγραμμάτων. Μια περιοχή, η οποία είναι αδιευκρίνιστη δομικά μπορεί να παράγει μεταβαλλόμενες συσχετίσεις και ο συνολικός οργανισμός που δημιουργείται να είναι ασταθής και για τον λόγο αυτό διαπραγματεύσιμος. Άρα, η δομική αυτή ασυνέχεια του ‘ενδιάμεσου χώρου’ μπορεί να διαμορφώνει την ασταθή σχέση μεταξύ δυο διαφορετικών συστημάτων. Αυτό θα σημαίνει ότι η σχέση αυτή δεν είναι θεμελιωμένη, αλλά τίθεται πάντα ως πρόβλημα και ως ένα ερώτημα, το οποίο μπορεί να δεχθεί διαφορετικές απαντήσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό το οποίο χρησιμοποιούμε εδώ, δηλαδή το πρόβλημα της σχέσης μεταξύ φυσικού και τεχνητά παραγόμενου χώρου. Το πρόβλημα της ισορροπίας μεταξύ φύσης και πολιτισμού. Ο ‘ενδιάμεσος’ χώρος αποτελεί την ‘περιοχή’ στην οποία ενεργοποιείται η σχέση αυτή και όπου γίνεται δυνατή η διαμόρφωση της ισορροπίας της. ……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
‘Όπως αναφέρει ο Simondon (παράθεμα της Elizabeth Grosz ): ‘Ένα ον δεν κατέχει την ενότητα στη ταυτότητά του, αυτήν της σταθερής τάξης μέσα στην οποία δεν είναι δυνατή καμιά μεταμόρφωση, αντίθετα το ον έχει μια ‘ transductive ‘ ενότητα, που σημαίνει ότι μπορεί να σπάσει τα ίδια του τα όρια σε σχέση με το κέντρο του’ 3
3 Grosz Elizabeth : (2001) ‘Architecture from the outside. Essays on virtual and real space’ , The MIT Press, Cambridge
Πρόκειται για μια ερμηνεία της έρευνας για την θεωρία της εξέλιξης, η οποία επιφυλάσσει πολύ ενδιαφέρουσες προεκτάσεις και σε ζητήματα του χώρου.
Το in – between είναι ο χώρος που προσδιορίζει αυτήν την ‘δυνητικοποίηση’ της ταυτότητας, την δυνατότητα, η οποία διαρκώς απειλεί να διαρρήξει τα όρια των ταυτοτήτων που την αποτελούν:
‘Ο χώρος του in – between είναι ο τόπος για κοινωνικούς, πολιτιστικούς και φυσικούς μετασχηματισμούς: Είναι ο μόνος χώρος – ο χώρος γύρω ή ανάμεσα από ταυτότητες- όπου το γίγνεσθαι, το άνοιγμα στο μελλοντικό υπερτερεί της συντηρητικής ώθησης για να επανακτηθεί η συνοχή και η ενότητα’ 4
4 Grosz Elizabeth : (2001) ‘Architecture from the outside. Essays on virtual and real space’ , The MIT Press, Cambridge
Αυτή η σύγχυση, την οποία προκαλεί ένας ‘ενδιάμεσος’ χώρος οφείλεται στην ανατροπή κάθε προσπάθειας ανάκλησης μιας προκατασκευασμένης ταυτότητας. Και αυτό συμβαίνει κυρίως, λόγω της δυνατότητας που προσφέρει ο χώρος αυτός για πειραματισμό των κωδίκων, για την παραγωγή καινοτόμων συσχετίσεων.
Το in – between ως χώρος, ο οποίος δεν διαθέτει ταυτότητα κατέχει, από κει και πέρα, τις ενδιάμεσες θέσεις, τα όρια και περιθώρια, σε ένα σύστημα μεταξύ χώρων με διαμορφωμένες ταυτότητες, δηλαδή σε ένα σύστημα ολοκληρωμένων κοινωνικών χώρων. Το in – between , εφόσον θέλουμε να τον θεωρήσουμε ως χώρο που ενεργοποιεί συσχετίσεις, θα πρέπει να είναι ένας χώρος, ο οποίος να διαθέτει την ικανότητα να επαναπροσδιορίζει τις ταυτότητες των υπολοίπων στοιχείων του χώρου. Αλλιώς θα είναι ένας χώρος που ‘ξεμένει’ ως κενός και αναμένει δραστηριότητες, οι οποίες απλώς συμπληρώνουν το σύνολο, ενώ τα υπόλοιπα στοιχεία διατηρούν τις αναλλοίωτες ταυτότητες τους.
Θα πρέπει ίσως να επισημάνουμε εδώ, ότι ο ενδιάμεσος αυτός χώρος, ως προϋπόθεση μιας δημιουργικής χρήσης του χώρου, δεν ανήκει στην τάξη του ‘διάκενου’ ή του ‘περιθωρίου’ μεταξύ των προγραμμάτων. Ακόμη όμως περισσότερο δεν είναι από μόνος του ένα αυτόνομο πρόγραμμα, το οποίο διαθέτει την δική του διαμορφωμένη ταυτότητα. Είναι ο χώρος των ορίων των προγραμμάτων χωρίς να είναι ο ίδιος πρόγραμμα. Γίνεται, όμως, για τον λόγο αυτόν, ο χώρος, ο οποίος αφορά τις συσχετίσεις, τις αλληλοκαλύψεις, τις τομές, αναζητά την οριοθέτηση μεταξύ των προγραμμάτων. Έτσι, ένας χώρος in – between που γίνεται σχεδιαστικό ζητούμενο της αρχιτεκτονικής, μπορεί να παίξει τον ρόλο του ενδιάμεσου χώρου του ‘γίγνεσθαι’ και στο επίπεδο της διαπραγμάτευσης μεταξύ φύσης – πολιτισμού και της ανεύρεσης του ορίου τους. Δηλαδή ο χώρος που διαπραγματεύεται τις διαφορετικές απαιτήσεις μεταξύ δυο διαφορετικών προγραμμάτων, συστημάτων και προσπαθεί να κατασκευάσει την θεσμική τους συσχέτιση.
Η ευεργετική δομική ασυνέχεια του προγράμματος
Ο ενδιάμεσος χώρος ( in – between ), ο χώρος της διαπραγμάτευσης και της μεταβολής, έχει και άλλο ένα χαρακτηριστικό. Αποτελεί τον χώρο, ο οποίος, όπως επισημάναμε, δεν έχει προδιαγεγραμμένη ταυτότητα, το νόημα του είναι ασαφές και ο χαρακτήρας του ατελής. Είναι για τον λόγο αυτόν απαραίτητος ως παράγοντας διαμεσολάβησης μεταξύ επιπέδων, τα οποία έχουν αδιευκρίνιστη σχέση. Συγκεκριμένα εδώ, για την σχέση που μας απασχολεί, μεταξύ τεχνητού και φυσικού, το ενδιάμεσο γίνεται ο υβριδικός αυτός χώρος που μπορεί να καθορίζει την σχέση μεταξύ ασύμπτωτων συστημάτων (για παράδειγμα του φυσικού χώρου και του κατασκευασμένου χώρου των τηλεπικοινωνιών). Ο ενδιάμεσος χώρος έτσι αποτελεί τον χώρο του δυνητικού.
Ο ‘ενδιάμεσος χώρος’ μπορεί να λειτουργεί ως μια ευεργετική δομική ασυνέχεια, η οποία καθορίζει τις δομικές συσχετίσεις μεταξύ διαφορετικών προγραμμάτων. Μια περιοχή, η οποία είναι αδιευκρίνιστη δομικά μπορεί να παράγει μεταβαλλόμενες συσχετίσεις και ο συνολικός οργανισμός που δημιουργείται να είναι ασταθής και για τον λόγο αυτό διαπραγματεύσιμος. Άρα, η δομική αυτή ασυνέχεια του ‘ενδιάμεσου χώρου’ μπορεί να διαμορφώνει την ασταθή σχέση μεταξύ δυο διαφορετικών συστημάτων. Αυτό θα σημαίνει ότι η σχέση αυτή δεν είναι θεμελιωμένη, αλλά τίθεται πάντα ως πρόβλημα και ως ένα ερώτημα, το οποίο μπορεί να δεχθεί διαφορετικές απαντήσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό το οποίο χρησιμοποιούμε εδώ, δηλαδή το πρόβλημα της σχέσης μεταξύ φυσικού και τεχνητά παραγόμενου χώρου. Το πρόβλημα της ισορροπίας μεταξύ φύσης και πολιτισμού. Ο ‘ενδιάμεσος’ χώρος αποτελεί την ‘περιοχή’ στην οποία ενεργοποιείται η σχέση αυτή και όπου γίνεται δυνατή η διαμόρφωση της ισορροπίας της. ……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
31 Ιανουαρίου 2014
Σημείωση σε σχέση με το ενδιάμεσο
(δημιουργία βίντεο: 10/12/13)
Σημείωση σε σχέση με το ενδιάμεσο:
(8/12/13 από τις σημειώσεις μου: Μια ευαίσθητη ισορροπία μεταξύ πραγμάτων που καθορίζεται μόνο αφότου έχει περάσει, σε σχέση με το πριν και το μετά, άρα το ενδιάμεσο μπορεί να υπάρξει μόνο στο παρελθόν ή τουλάχιστον έτσι μπορούμε να το αντιληφθούμε. Κατ’ αυτή τη λογική καθε στιγμη που έχουμε περάσει ποτέ, είναι ένα ενδιάμεσο. )
Το παραπάνω βίντεο είναι μια απόπειρα εικονοποίησης του, μέσα απο την έννοια αυτής της ισορροπίας. Τα μεταλλικά αντικείμενα μπορεί να αντιπροσωπεύουν στιγμές, γεγονότα ή άτομα που παρόλη τη φαινομενική σταθερή και συμπαγή τους φύση αλλάζουν θέση και κατάσταση μέσα σε δευτερόλεπτα.
29 Ιανουαρίου 2014
αρχή-ενδιάμεσο-τέλος
καζαντζάκης. Ζούμε μόνοι, πεθαίνουμε μόνοι, το ενδιάμεσο φωτεινό σημείο το λέμε ζωή
χάος
αρχή-γέννηση: μια στιγμή
ζωή: πολλές στιγμές, άκοπες-σκόπιμες-συντείνουν στη δημιουργία,συνέχιση άλλων ζωών/ αρχών
θάνατος: μια στιγμή
αιωνιότητα: άγνωστο
στο διάστημα που υπάρχει η ζωή υπάρχουν πολλές στιγμές αρχής-ενδιάμεσου-τέλους σε μικρότερη κλίμακα.
ο ήχος περιγράφει το εξής:
ανόργανη ύλη – οργανωμένη – τέλος
χάος,αρχή ——ενδιάμεσο—— θάνατος
χάος
αρχή-γέννηση: μια στιγμή
ζωή: πολλές στιγμές, άκοπες-σκόπιμες-συντείνουν στη δημιουργία,συνέχιση άλλων ζωών/ αρχών
θάνατος: μια στιγμή
αιωνιότητα: άγνωστο
στο διάστημα που υπάρχει η ζωή υπάρχουν πολλές στιγμές αρχής-ενδιάμεσου-τέλους σε μικρότερη κλίμακα.
ο ήχος περιγράφει το εξής:
ανόργανη ύλη – οργανωμένη – τέλος
χάος,αρχή ——ενδιάμεσο—— θάνατος
σκέψεις πως να το συνεχίσω:-
-να εμπλουτίσω περισσότερο το κομμάτι που συμβολίζει το ενδιάμεσο. με περισσότερες εναλλαγές διάθεσης, ίσως επαναλήψεις ή ο ένας πάνω απ’ τον άλλο
ή
-να υπάρχει ένας ήχος με την δομή αρχή-ενδιάμεσο-τέλος που θα επαναλαμβάνεται μέσα στο κομμάτι του ενδιάμεσου διαφοροποιημένος(πιο χαμηλή ένταση, άλλος χρόνος)
21 Ιανουαρίου 2014
{ενδιαμεσο}
το ενδιαμεσο ειναι ο χωρος αναμεσα σε 2 σημεια και η ισσοροποια των 2 σημειων αυτών σε ενα/
αυτο το ενδιαμεσο σημειο μεχρι η ενωση να συμβει ειναι κενο ειναι ακριβως το κενο αυτο που χωριζει τα 2 σημεια να γινουν ενα/
πρεπει να γινει αμφιδρομη και απ’τις 2 πλευρες η προσπαθεια προς την ανταμωση/και τοτε το ενδιαμεσο γινετε σημειο αναφορας και παλι όμως καποιο
αλλο ενδιαμεσο σημειο θα ενφανιστει/ γιατι οσο υπαρχει η αποσταση μας απο το κεντρο θα υπαρχει και αυτο το ενδιαμεσο σημειο!
αυτο το ενδιαμεσο σημειο μεχρι η ενωση να συμβει ειναι κενο ειναι ακριβως το κενο αυτο που χωριζει τα 2 σημεια να γινουν ενα/
πρεπει να γινει αμφιδρομη και απ’τις 2 πλευρες η προσπαθεια προς την ανταμωση/και τοτε το ενδιαμεσο γινετε σημειο αναφορας και παλι όμως καποιο
αλλο ενδιαμεσο σημειο θα ενφανιστει/ γιατι οσο υπαρχει η αποσταση μας απο το κεντρο θα υπαρχει και αυτο το ενδιαμεσο σημειο!
το ενδιαμεσο ειναι η αποδειξη της αποστασης μας απο το κεντρο
οταν υπαρχει πληρωση δεν υπαρχουν ενδιαμεσοι χωροι ολα ειναι ενα
το ενδιαμεσο μπορει να ειναι ενας χωρος ηρεμιας ενα παρατηρητηριο χωρις φραγμους και εξωτερικες επιρροες
μια διερευνηση του χαμενου κεντρου
οι ενδιαμεσοι χωροι ειναι ατερμονοι και δεν σταματανε ποτε οσο το κεντρο λειπει!
το να δεις ενδιαμεσα απο τις λεξεις ειναι μια πραξη εσωτερικης αναζητησης του κεντρου μα και η ιδια η αποδειξη πως οι λεξεις μας ειναι επιφανιακες
γιαυτο υπαρχουν ενδιαμεσοι χωροι.
ο ενδιαμεσος χωρος αναμεσα στις πτυχες του χαρακτηρα μου ειναι ακριβως το ιδιο/τομες και εμποδια στη ροη των πραγματων/
το ενδιαμεσο ειναι ο χωρος που χωριζει δυο πραγματα αλλα ταυτοχρονα και η πορεια προς την ενωσης τους
το ενδιαμεσο ειναι ο χωρος που αλληλεπιδρουν οι δυναμεις 2 οι περρισοτερων μεσων!
σε ενα ενδιαμεσο σημειο μπορει μπορει να δεις που βρισκοσουν πριν και που θες να πας μετα
το ενδιαμεσο ειναι η κατασταση της αναζητησης ενος κεντρου!
μηπως το κεντρο ειναι το ενδιαμεσο σε πληρωση?!?!
———————————————————————————————————–
Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ‘ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΥ’ (‘IN-BETWEEN’)
Το ενδιαφέρον για το ενδιάμεσο προκύπτει σήμερα κυρίως λόγω της ανάγκης να κατανοήσουμε ‘ασαφείς περιοχές’ που μεσολαβούν ανάμεσα σε βεβαιότητες,
ανάμεσα σε κυρίαρχες ταυτότητες, ανάμεσα σε προθέσεις και κοσμοθεωρίσεις…
16 Δεκεμβρίου 2013
ΘΕΜΑ : Στο ενδιάμεσο….
Τι μπορεί να σημαίνει το ενδιάμεσο;
Μήπως είναι διλλήματα; Μήπως αμφισημικές σκέψεις, επιθυμίες ή επιλογές; Μήπως είναι ο ενδιάμεσος σταθμός σε μια μετάβαση που δεν επιθυμώ; Βρίσκομαι σε έναν ενδιάμεσο χώρο ή χρόνο, σε μια κατάσταση που δεν ξέρω προς τα πού να πάω ή που εν τέλει αδυνατώ να διαλέξω κατεύθυνση; Μήπως δεν υπάρχει πια το συγκεκριμένο και όλα είναι ρευστά; Μήπως είναι κάτι άσχημο ή κάτι άβολο; Από την άλλη μήπως είναι ενδιαφέρον να αναπαυτώ για λίγο εκεί στο ενδιάμεσο; Μήπως είναι μια ενδιαφέρουσα ευκαιρία να κοιτάξω γύρω μου και να δω προς όλες τις κατευθύνσεις χωρίς να περιορίζεται η οπτική μου από συγκεκριμένες επιλογές, χώρους, χρόνους στρατόπεδα; Να μείνω στο μεταίχμιο, να διερευνήσω το ρευστό; Τι βρίσκεται στο ενδιάμεσο του φωτός και της σκιάς; Του πριν και του μετά, του συγκεκριμένου και του αφηρημένου, του εδώ και του εκεί, σε μένα και σε σένα, ανάμεσα στις λέξεις μου….. Αδυνατώ να απαντήσω. Βρίσκομαι στις «Διαπραγματεύσεις μεταξύ δυσδιάκριτου και αγνώστου. (όπου)Τελεσφορεί το ενδιάμεσο». (Κική δημουλά).
Ο Καζαντζάκης αναφερόμενος στην ζωή την ονομάζει «το ενδιάμεσο φωτεινό σημείο » μεταξύ της ανυπαρξίας του πριν και του μετά. Μήπως όλη η ζωή εν τέλει είναι In between;
In-between. Στο ενδιάμεσο….
πχ
http://people.ucsc.edu/~ilusztig/176/downloads/reading/morse.pdf
http://www.pavlosfysakis.com/in-between.html (photo)
http://artasiamerica.org/works/7234
http://www.artgallery.nsw.gov.au/exhibitions/space-between-us/
(between video and performance)
http://vimeo.com/53234088(body)
πχ
http://people.ucsc.edu/~ilusztig/176/downloads/reading/morse.pdf
http://www.pavlosfysakis.com/in-between.html (photo)
http://artasiamerica.org/works/7234
http://www.artgallery.nsw.gov.au/exhibitions/space-between-us/
(between video and performance)
http://vimeo.com/53234088(body)
15 Δεκεμβρίου 2012
Tα καζάνια, οι λελένειοι, μύθοι και θρύλοι της Φλώρινας
Με αφορμη ένα αρθρο για τα «σμοκ» και αλλα φιδια της Φλωρινας θυμηθηκα ένα περιστατικο που μου ειχε διηγηθει καποτε ο παππους μου και θεωρω ότι είναι η καταλληλη εποχη για να το διηγηθω.
«Ηταν χειμωνας και συγκεκριμενα η εποχη που οι μαχαλαδες(γειτονιες) οργανωμενοι σε παρεες μαζευανε ξυλα και αλλα υλικα για να προετοιμασουν τις «φωτιες».Ενα εθιμο που τηρειται ακομα και σημερα.
Μια νυχτα λοιπον ο παππους μου, περπατωντας στον λοφο πανω από τα καβακια ενώ μαζευαν ξυλα για την φωτια με την παρεα του, απομακρυνθηκε από αυτή και βρεθηκε μεσα στο δασος. Ψαχνοντας τροπο να επιστρεψει ακουσε περιεργους ψιθυρους και νομιζοντας πως είναι οι φιλοι του, αποφασισε να τους ακολουθησει. Αυτό που αντικρυσε όμως δεν ηταν το αναμενωμενο. Ενστικτωδως κρυφτηκε πισω από ένα δεντρο και κρυφοκοιτωντας ειδε δυο μικροσκοπικες, σκοτεινες, μορφες με μεγαλα ματια και κατι σαν ουρα να προσπαθουν να μαζεψουν κατι από ένα δεντρο. Οι φωνες των φιλων του που τον εψαχναν ετρεψαν τα μικρα πλασματα σε φυγη. Η περιεργεια του τον οδηγησε να πλησιασει στο δεντρο για να διαπιστωσει τι ηταν αυτό που μαζευαν. Εκει βρηκε μικρα ματσακια από τριχωμα αρκουδας προς μεγαλη του εκπληξη. Πανικοβλητος κατηφορησε τρεχοντας προς το σπιτι του και ανεφερε κατευθειαν στον πατερα του για το συμβαν. Τοτε ο πατερας του του αποκαλυψε πως αυτά τα πλασματα είναι οι περιβοητοι «λελένειοι».
Οι λελένειοι μαζευουν το τριχωμα της αρκουδας για να φτιαξουν τα ρουχα τους.Εμφανιζονται συνηθως μετα τα μεσανυχτα σε καζανια που βραζεται το τσιπουρο και σε ανυποψιαστο χρονο κλεβουν από τους ιδιοκτητες τσιπουρο και κοκκινες πιπεριες.»
Γι’αυτό λοιπον αν βρισκεστε σ’αυτή τη πολη φυλαξτε καλα το τσιπουρο σας, και αν τυχει και τους δειτε μην διστασετε να τους κερασετε ένα ποτηρακι…
Ζησης Ραπτης
14 Δεκεμβρίου 2012
ΧΑΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ-ΗΛΙΑΣ
-Storyboard-
—
-Animatic-
Part 1
Part 2
—
Early 3d Tests
————————————————————————————————————————-
Πρώτη Τριδιάστατη Εκδοχή
Το πρώτο μέρος (τα πρώτα 40 δευτερόλεπτα) από τη δημιουργία.
Τα μέρη επικαλύπτονται μεταξύ τους (overlap), έτσι, μετά το 30στο δευτερόλεπτο θα αρχίσει να εμφανίζεται το δεύτερο μέρος, με τη Γη να οργανώνεται από μία πύρινη μάζα σε κάτι πιο πρόσφορο για ζωή…
——————————————————————————————————————
Color Correction
-Έκανα μερικές επεμβάσεις στα χρώματα διότι υπήρχε πολύ κιτρινίλα.
-Προσέθεσα “vignette”
—————————————————————————————————————-
Camera Path Problems
Αντιμετωπίζω προβλήματα με την ομαλή μετάβαση της κάμερας στον πλανήτη. Άμα χρησιμοποιήσω το path constraint, που είναι και ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος για την κίνηση της κάμερας, το 3ds max μου την κάνει flip όταν περνάω από ένα σημείο και έπειτα, με αποτέλεσμα να βλέπω τον κόσμο ανάποδα…Κυριολεκτικά…
Πειραματίζομαι τώρα με ένα plugin (craft director studio) το οποίο ίσως με βοηθήσει να αποβάλω την σπασμωδική κίνηση που προκύπτει από τα δεκάδες keyframes που είμαι υποχρεωμένος να βάλω για να αποφύγω το flipping πρόβλημα…
————————————————————————————————————-
Camera Path Solution
Επιτέλους κατάφερα να βγάλω άκρη με την κάμερα!!! Χρειάζεται συγκεκριμένο τρόπο προσέγγισης, το πρόβλημα έχει να κάνει με κάτι που λέγεται gimbal lock, και σχετίζεται με τη μέθοδο των συντεταγμένων που χρησιμοποιούν τα 3d προγράμματα.
Εν ολίγοις, η κάμερα πρέπει να είναι free (όχι target cam), να έχει attach constrain σε κάποιο helper με τη σειρά του να έχει path constrain (για ομαλή και ελεγχόμενη κίνηση), να έχει lookAt constrain σε κάποιο άλλο helper το οποίο θα παίζει το ρόλο του camera target και, το σημαντικότερο, στις παραμέτρους του lookAt να οριστεί ένα τρίτο helper ως Upnode, αντί για το world που είναι default.
————————————————————————————————————-
Procedural System For Creating Organic Shapes
Δοκιμή για τη δημιουργία των ριζών μετά τις προσκρούσεις των μετεωριτών. Απαιτείται ένα αρκετά σύνθετο particle system, αλλά είναι πολλά υποσχόμενος τρόπος προσέγγισης, με αρκετά οργανικό αποτέλεσμα.
Παράδειγμα του Node-Based System που απαιτείται για τη δημιουργία των δέντρων
————————————————————————————————————-
First Tree Tests and Considerations
Ok. Σοβαρό πρόβλημα με το Max και το PFlow… Κρασάρει συνέχεια… Ως θεωρία το σύστημα λειτουργεί και δημιουργεί procedural οργανικά στοιχεία, αλλά στην πράξη, εντός της τελικής σκηνής με όλα τα υπόλοιπα συστήματα, κρασάρει…
Αυτό είναι το σύστημα δίχως την προσθήκη δεύτερου pflow event για την ουρά των μετεωριτών.
Το ίδιο σύστημα (από σταθερή κάμερα) με δεύτερο event που εντός του Max δημιουργεί τις ουρές. Δύσκολο στη ρύθμιση και καθόλου ευέλικτο, αλλά ρίχνει σκιές και δυνητικά αλληλεπιδρά με τα υπόλοιπα στοιχεία της σκηνής. Φυσικά επιβαρύνει πολύ την εξομοίωση!
Το ίδιο σύστημα, αυτή τη φορά με dummy objects που εντός του After Effects δημιουργούν τις ουρές. Αργό στο στήσιμο, αλλά πολύ εβέλικτο, σχετικά εύκολο και δεν επιβαρύνει το Max. Δεν επιδέχεται καμία αλληλεπίδραση όμως, ούτε καν σκιές…
————————————————————————————————————
Proof of Concept
Τα materials είναι ενδεικτικά
Έφτιαξα καινούρια σκηνή στο 3ds Max, κρατώντας μόνο τη γεωμετρία από τις προηγούμενες. Με τον τρόπο αυτό, το σύστημα είναι καθαρό από χιλιάδες nodes που είχαν συσσωρευτεί από τις μέχρι τώρα δοκιμές…
Εφάρμοσα και τη μέθοδο που αναφέρω από πάνω, τελικά η πτώση των μετεωριτών θα γίνει στο χέρι, ένας-ένας με path constraints και γεωμετρία που θα κάνει trigger τα birth events. Είναι πολύ χρονοβόρο, αλλά δίνει ελεγχόμενα αποτελέσματα και επιτρέπει εύκολο debugging…
Η δημιουργία των οργανικών σχημάτων όμως είναι τελείως procedural, το σύστημα είναι έτοιμο και μένει μόνο να οριστεί το birth point των υπόλοιπων σημείων όπου θα προσκρούσουν οι μετεωρίτες.
Έχω επεξεργαστεί την εικόνα στο after effects, αλλά πάνω σε ένα μόνο pass. Όταν θα κάνω το τελικό export με ξεχωριστά layers, το αποτέλεσμα θα είναι πολύ πιο στρωτό!
————————————————————————————————————-
The Project is READY
well, almost anyway…
Το ξέρω ότι τώρα δεν έχει και τόση σημασία να αναρτηθεί στο blog αυτό το στάδιο, αλλά χάριν συνέπειας στην αρχειακή διάσταση που έχει πάρει το post, ανεβάζω αυτό το δείγμα όπως και να’ χει…
Εδώ φαίνεται πως απεικονίζεται μέσα στο 3ds Max η δημιουργία των οργανικών μορφών μετά την πτώση των μετεωρητών.
Τώρα βρίσκομαι στη διαδικασία του Rendering, παίρνει πολύ ώρα (όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε), ελπίζω ότι μέχρι αύριο, Τρίτη, το βράδυ θα έχει τελειώσει όλα τα passes για να έχω την Τετάρτη ολόκληρη για το compositing…
————————————————————————————————————-
Τελικό 12-7-2012
Στο πνεύμα της αρχειακής καταχώρησης, ανεβάζω και το τελικό βίντεο, όπως παραδόθηκε στο ISME στις 12-7-2012.
Τώρα που επέστρεψα ξανά στη Φλώρινα, θα συνεχίσω να δουλεύω τη στερεοσκοπική εκδοχή του βίντεο, για να την παραδώσω ως project εξαμήνου.
————————————————————————————————————-
STEREOSCOPIC 3D WORKFLOW
-First impressions-
Δυστυχώς οι πληροφορίες στο διαδίκτυο γύρω από τη μεθοδολογία της στερεοσκοπίας σε περιβάλλον παραγωγής, είναι ελάχιστες και τα εργαλεία, τουλάχιστον στο δικό μου τρόπο εργασίας (3ds Max, After Effects) είναι πολύ πρωτόγονα. Στο Maya υποστιρίζεται η στερεοσκοπική κάμερα μέσα από το viewport από τη μάνα του, στο Max πρέπει να βασιστώ σε custom made scripts, τα αποτελέσματα των οποίων δεν μπορώ να δω άμεσα. Είμαι υποχρεωμένος να κάνω render σε passes, compositing για το κάθε μάτι ξεχωριστά και μετά με τρίτο sofware (Stereoscopic Player) να βλέπω το αποτέλεσμα…
Το αρχικό βάθος έτσι όπως προκύπτει από τις κάμερες του MAX. Κάπως “Ρηχό”.
Ενισχυμένο το horizontal Parallax, η οθόνη “βαθαίνει”, αλλά το αποτέλεσμα κουράζει στα μάτια.
Το βασικότερό μου πρόβλημα είναι ότι δεν μπορώ να πετύχω μεγάλο εύρος στο βάθος της σύνθεσης, δίχως να δημιουργήσω υπερβολικά μεγάλη απόκλιση από μάτι σε μάτι με αποτέλεσμα ο θεατής να αληθορίζει και να τον πιάνει πονοκέφαλος!
Η δυσκολία έγκειται στο ότι η θέση της κάμερας μεταβάλλεται διαρκώς, έτσι ώστε αντικείμενα που πρότινος βρίσκονταν πίσω από το σημείο 0 (που είναι το γυαλί της οθόνης) να έρχονται μπροστά από αυτό, δημιουργώντας διασταύρωση των ματιών. Έτσι, είμαι υποχρεωμένος να μεταφέρω διαρκώς το σημείο σύγκλισης των καμερών, μεταβάλλοντας την απόσταση που τις χωρίζει και αυτό δημιουργεί αλλαγή στην κλίμακα του εικονικού χώρου που προσπαθώ να χτίσω…
Έτσι, σαν αποτέλεσμα είναι τη μία φαίνεται να πολύ βαθύς ο χώρος, αλλά να ζαλίζεσαι να το βλέπεις (λόγω crosseye και ghosting) και την άλλη το πίσω μέρος του γαλαξία φαίνεται σαν να είναι μόλις 10 εκατοστά μέσα στην οθόνη…
————————————————————————————————————
Αποφάσισα να κάνω τις ουρές των μετεωριτών με το FumeFX και όχι με το Afterburn ή το Particular (εντός του After Effects) που είχα επιλέξει στο τελικό του ΙΣΜΕ, λόγω χρονικού περιορισμού.
Το FumeFX έχει όλα τα πλεονεκτήματα του Afterburn που αναφέρω σε παραπάνω post (σκιές, διάδραση με άλλα αντικείμενα στη σκηνή), βγάζει πολύ πιο ενδιαφέροντα αποτελέσματα και είναι πολύ πιο γρήγορο στο Rendering. Το βασικότερό του μειονέκτημα είναι ότι ως volumetric fluid solver, χρειάζεται simulation, πράγμα που στην τεράστια κλίμακα που δουλεύω το project μου, φοβάμαι ότι θα μου δημιουργήσει πρόβλημα. Οι μετεωρίτες πρέπει να είναι μικροσκοπικοί μπροστά στη Γη και αυτήν την αίσθηση θέλω να την πετύχω…
Ένα πρώτο δείγμα σε 1:1 κλίμακα με το project μου,
η φωτιά και η ουρά είναι πολύ μεγάλη σε σχέση με τον πλανήτη.
———————————————————————————————————————
FumeFX Stereoscopic 3D
Ένα δεύτερο δείγμα, αυτή τη φορά προσέθεσα και καπνό στο σημείο της πρόσκρουσης.
Το θετικό είναι ότι μπορώ και μεταφέρω την τριδιάστατη θέση των φώτων (πχ. Ήλιος) και των καμερών από το 3ds Max στο After Effects (με ένα plugin που λέγεται Max2AE) και έτσι μπορώ και βάζω 3d lens flares, 3d noise και άλλα εφέ μέσα στο After Effects, τιρώντας τις διαστάσεις και τις αποστάσεις που έχω στο Max.
Στερεοσκοπικό δείγμα, η συμπίεση του blogger καταστρέφει το αποτέλεσμα
Στη φωτογραφία αποτυπώνεται καλύτερα το αποτέλεσμα
————————————————————————————————————
Meteor Tails/Impacts Final
-Άλλαξα αρκετά από τα path constraints των μετεωριτών, λόγω του ότι στένεψα το εύρος του φακού και αρκετοί μετεωρίτες “πέφτανε” εκτός κάδρου.
-Έφτιαξα το procedural σύστημα που παράγει την έκρηξη από την πρόσκρουση στον πλανήτη.
Επειδή οι μετεωρίτες είναι πολλοί (34) η εξομοίωση στο fumeFX δεν μπορεί να γίνει μέσα σε ένα FumeFX Grid. Πρέπει να την “σπάσω” σε πολλά διαφορετικά grids, όπου στο καθένα θα εξομοιώνονται μέχρι 5-6 προσκρούσεις. Αυτό χρειάζεται αρκετά έξτρα βήματα, κάθε fumeFX event πρέπει να ρυθμιστεί ανεξάρτητα για να συμπεριλαμβάνει τα σωστά sources και στις σωστές διάρκειες, αλλιώς δε μου φτάνει η μνήμη για να κάνω την εξομοίωση.
Έχω καταλήξει στο πόσο μικρό θα είναι το voxel spacing των grids, δεν είμαι σίγουρος ακόμα για τα χρώματα των μετεωριτών. Σκέφτομαι μήπως βάλω συμπληρωματικά (πχ πορτοκαλί φωτιά-μωβ καπνός) αλλά φοβάμαι μη βγει πολύ κιτς.
———————————————————————————————————–
Ξανά-μανά, του-ρου, ρου-ρου-ρου…
Το PFlow engine βάρεσε συνολική διάλυση, δε δουλεύει κανένα από τα particle systems.
Πρέπει να τα ξαναφτιάξω όλα από την αρχή!
…
————————————————————————————————————
Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012
Progress Report
Ok, έχει περάσει μία εβδομάδα (τώρα συνειδητοποιώ ότι δεν έχω ημερομηνίες στα post μου, ωραίο αρχείο κρατάω) από το τελευταίο μου post και έχω αρχίσει να απελπίζομαι με τη ματαιότητα του όλου εγχειρήματος. Τα αποτελέσματα δε με ικανοποιούν καθόλου και η διαδικασία είναι απίστευτα χρονοβόρα.
Έχω χωρίσει την εξομοίωση σε 7 μέρη (7 FumeFX grids), κάθε μέρος παίρνει περίπου μισή μέρα simulation, μόνο και μόνο για να δω ότι έχει λάθη και ξανά από την αρχή.
Το βασικότερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή έχει να κάνει με την τροχιά που διαγράφουν οι μετεωρίτες.
Αρκετοί από αυτούς περνάνε από σημείο όπου περνάει και η κάμερα, με αποτέλεσμα οι ουρές τους να “βγαίνουν” μπροστά από το σημείο σύγκλισης (την οθόνη δηλ.), πράγμα που δημιουργεί πολύ κακό στερεοσκοπικό αποτέλεσμα.
Αρκετοί από αυτούς περνάνε από σημείο όπου περνάει και η κάμερα, με αποτέλεσμα οι ουρές τους να “βγαίνουν” μπροστά από το σημείο σύγκλισης (την οθόνη δηλ.), πράγμα που δημιουργεί πολύ κακό στερεοσκοπικό αποτέλεσμα.
Το θετικό είναι ότι ξαναέφτιαξα το Particle flow system που δημιουργεί procedurally τα δέντρα, αυτή τη φορά πολύ πιο εύκολα και αποτελεσματικά από πλευράς system resources.
Μου μένει να ξανακάνω το τελικό δέντρο, την έκρηξη του Ήλιου και τις αρχικές εκρήξεις της Γης όταν την πλησιάζει η κάμερα…
Και φυσικά, μετά ατελείωτες ώρες render εις διπλούν, λόγω της στερεοσκοπίας…
————————————————————————————————————————-
Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012
FumeFX simulations done
Τελείωσα τις εξομοιώσεις και στα 7 grids, παραπάνω είναι ένα πρόχειρο τεστ για να επαληθεύσω ότι όλα βρίσκονται εκεί που πρέπει.
Ως προς τους μετεωρίτες και τις ρίζες/δέντρα, μένει να φτιάξω το τελικό δέντρο και να σκεφτώ έναν πρακτικό τρόπο να βγάλω σε διαφορετικά render passes καπνούς/εκρήξεις, σκιές, Γη, δέντρα. Την προηγούμενη φορά είχα αντιμετωπίσει πρόβλημα με το matte/shadow material και δεν είχα βγάλει τις σκιές σε διαφορετικά passes.
Επίσης, πρέπει να ρυθμίσω τη θέση της φωτεινής πηγής, παρατηρώ ότι είναι πολύ κοντά στον πλανήτη και οι μετεωρίτες δεν ρίχνουν παράλληλες σκιές όπως θα όφειλαν άμα φωτίζονταν από μία μακρινή πηγή φωτός.
————————————————————————————————————————–
Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012
RENDER PASSES
(Anaglyph 3d)
Άρχισα τα render passes σε full resolution (1920×816, 2.35 ratio) και για τα δύο μάτια. Ξεκίνησα με τους μετεωρίτες, βγάζω diffuse pass μέσα στο οποίο υπάρχει και alpha channel + shadows (οι ρίζες και η Γη είναι matte objects). Τα 1820 frames παίρνουν περίπου 48 ώρες ανά μάτι… Ελπίζω τα passes των ριζών, των σύννεφων και της γης να μην χρειαστούν αντίστοιχο χρόνο…
Άλλαξα και την τελευταία πρόσκρουση, ο 34 μετεωρίτης που “γονιμοποιεί” το δέντρο της ζωής, είναι διπλός και οι ουρές του σχηματίζουν σπείρα (υπονοούμενο για το DNA, ντααα).
Αριστερό μάτι μόνο.
Αυτή τη στιγμή το δεξί μάτι θέλει μία μέρα render ακόμα για να φτάσει σε αυτό το σημείο.
—————————————————————————————————————————
Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012 (λίγο πριν τα μεσάνυχτα)
Ανέβασα ένα τεστ από τους μετεωρίτες στο Youtube για να τσεκάρω τη μέθοδο με την οποία δέχεται στερεοσκοπικό υλικό. Πρέπει να πας στα advanced options και να του πεις ότι είναι 3d, επιλέγοντας μία από τις παρακάτω μεθόδους: Split screen οριζοντίως ή καθέτως…
Αυτό σημαίνει ότι κανείς πρέπει να έχει προβλέψει από το After Effects έτσι ώστε το βίντεο να είναι προετοιμασμένο σε ένα από τα δύο αυτά φορμά…
Μπορείτε να δείτε το βίντεο ακολουθώντας το link παρακάτω, αφού όμως πρώτα κάνετε login στο Youtube account σας, αλλιώς δε θα παίξει επειδή το έχω κάνει private (it’s work in progress after all).
Επιλέξτε HD και αν έχετε τη δυνατότητα για στερεοσκοπική θέαση κάντε κλικ εκεί που λέει 3d και επιλέξτε την κατάλληλη μέθοδο θέασης (anaglyph, interleaved κλπ)
http://www.youtube.com/watch?v=dkmHUWl4AKQ&feature=youtu.b
By the way, η σκηνή δεν είναι μέχρι το τέλος διότι από το δεξί μάτι υπολείπονται ακόμα 600 frames, δηλ. περίπου 7 ώρες rendering ακόμα…
————————————————————————————————————————–
Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012
Progress Report
Τελείωσα τα περισσότερα render passes και για τα δύο μάτια, μένουν ακόμα οι εκρήξεις κατά τη δημιουργία της Γης (όπου χρειάστηκε καινούριο paricle system) τις οποίες κάνω τώρα render και η έκρηξη (implosion) του Ήλιου (όπου πρέπει να φτιάξω το FPlow System, αλλά είναι σχετικά απλό συγκριτικά με όλα τα άλλα). Και στις δύο περιπτώσεις θα ακολουθήσω διαφορετική προσέγγιση από πριν, αντί για Afterburn θα χρησιμοποιήσω FumeFX.
Υπολογίζω ότι μέσα στο Σαββατοκύριακο θα έχω τελειώσει με το rendering.
Άσχετο, όποιος/ποια θέλει ας ρίξει μία ματιά εδώ :http://www.scott-eaton.com/digital-figure-sculpture
Πρόκειται για έναν (ψηφιακό) καλλιτέχνη που κάνει ένα online course γύρω από την ανθρώπινη φιγούρα, χρησιμοποιώντας το Zbrush 4 (πρόγραμμα ψηφιακής γλυπτικής). Μεταξύ άλλων, δείχνει και το workflow που ακολουθεί ο ίδιος, με όλα τα προγράμματα. Πολύ επίκαιρο και to the point νομίζω. Όχι θεωρίες, πράξη-πράξη-πράξη.
————————————————————————————————————————-
Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012
Earth explosions FumeFX-Failure
Private Youtube video:http://www.youtube.com/watch?v=oA6G-qDITYc&feature=youtu.be
Τελείωσε η εξομοίωση και το rendering των εκρήξεων κατά τη δημιουργία της Γης, αλλά δεν μου αρέσει το αποτέλεσμα…
Εκτός από ένα πολύ εμφανές visual bug, όπου (ένας θεός ξέρει για ποιο λόγο) εξαφανίζεται μέρος των εκρήξεων (μάλλον δεν έφτανε η μνήμη του υπολογιστή κατά τη διάρκεια της εξομοίωσης και “σκότωσε” μερικά voxels), η τροχιά και η γενική αίσθηση των ουρών που μένουν από τις εκρήξεις είναι πολύ “τετράγωνες”, όλη η σκηνή είναι πολύ στατική.
Εκτός από ένα πολύ εμφανές visual bug, όπου (ένας θεός ξέρει για ποιο λόγο) εξαφανίζεται μέρος των εκρήξεων (μάλλον δεν έφτανε η μνήμη του υπολογιστή κατά τη διάρκεια της εξομοίωσης και “σκότωσε” μερικά voxels), η τροχιά και η γενική αίσθηση των ουρών που μένουν από τις εκρήξεις είναι πολύ “τετράγωνες”, όλη η σκηνή είναι πολύ στατική.
Το προηγούμενο particle flow σύστημα (αυτό που χρησιμοποιώ στο αρχικό βίντεο) είναι σαφώς πολύ καλύτερο, αλλά δε νομίζω ότι μπορώ να το εισαγάγω στην υπάρχουσα σκηνή (3ds max file scene) από προηγούμενο αρχείο.
Θα προσπαθήσω να βελτιώσω το καινούριο και ίσως επιστρέψω στην αρχική προσέγγιση με το Afterburn ως volumetric environment effect, αντί του Fume FX…
—————————————————————————————————————————
Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012
EARTH EXPLOSIONS COMPLETED (AFTERBURN)
Private Youtube Video:http://youtu.be/cK5nCfl497M
Οκ, τελείωσα τις εκρήξεις της γης, έφτιαξα από την αρχή ένα particle system που λειτουργεί περίπου όπως το αρχικό και χρησιμοποίησα το afterburn για volumetric effect.
Μετά από δεκάδες αποτυχημένες απόπειρες, κατέληξα να χρησιμοποιήσω λιγότερα particles από ότι είχε η αρχική σκηνή, διότι για κάποιον λόγο κολλούσε όταν έφτιαχνα cache files. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να είναι διακριτά τα επιμέρους particles από σεβαστή απόσταση, δημιουργώντας την αίσθηση των πυρωμένων κομματιών λάβας, παρά ατμών και αερίων που είχα αρχικά κατά νου. Το πέρασμα θα είναι τόσο γρήγορο όμως που όλα αυτά δε θα φαίνονται ούτως ή άλλως.
Απομένει η έκρηξη του Ήλιου και μετά compositing…
————————————————————————————————————————–
Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012 (2:22 πμ)
RENDERING COMPLETE – COMPOSITING EARLY STAGES
Τελείωσα με τα renders στο Max. Πάνω από 60 Gb αρχεία, προσθέστε σε αυτά άλλα 350 Gb cache files… Γέμισε ο γρήγορος σκληρός μου (velociraptor) και τώρα μεταφέρω από δω και από κει αρχεία…
Τελικά χρησιμοποίησα το Krakatoa για την έκρηξη του Ήλιου… Το Afterburn δεν έδινε ικανοποιητικά αποτελέσματα και το FumeFX σε τέτοια έκταση είναι αδύνατο να χρησιμοποιηθεί με τα μέσα που έχω στη διάθεσή μου…
Δύο πρώτα δείγματα από το αριστερό μάτι.
Η διαδικασία τώρα είναι η εξής: Πρώτα θα φτιάξω τελείως το ένα μάτι και μετά θα κοπιάρω όλα τα settings στο άλλο. Θεωρητικά, αυτή η μέθοδος θα μου διασφαλίσει ότι θα μεταφερθούν όλες οι ρυθμίσεις σωστά. Το βασικό μειωνέκτημα είναι ότι δεν θα ξέρω ποιο είναι το αποτέλεσμα των αποφάσεων που κάνω (CC, tint, blurs κλπ) σε στερεοσκοπικό χώρο, παρά μόνο αφού θα τις έχω ‘ηδη πάρει…
Τέλος, επιδή οι διαστάσεις είναι τεράστιες (σχεδόν HD) το μηχάνημα σέρνεται, δεν ανταποκρίνεται όταν χρησιμοποιώ τα original αρχεία από το Max (tiff files with alpha), υποχρεωτικά λοιπόν χρησιμοποιώ proxies στο After Effects, workflow το οποίο ακολουθώ για πρώτη φορά και δεν ξέρω πως θα μεταφέρω τα του ενός ματιού στο δεύτερο, μιας και το κλασικό ALT+Drag για την αντικατάσταση των layers δε θα λειτουργήσει τώρα που τα έχω αντικαταστήσει με proxies…
Αλλά είμαι πολύ κουρασμένος για να το σκεφτώ περαιτέρω αυτή τη στιγμή… Όταν θα έρθει αυτή η ώρα, θα δούμε τι θα γίνει…
————————————————————————————————————————–
Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012 (3:11 πμ)
COMPOSITING – POST – PRODUCTION COMPLETE!
Ακόμα δεν το πιστεύω ότι έφτασα σε αυτό το σημείο…
Έχω ανάμικτα συναισθήματα, τα οποία μετριάζονται από μία απάθεια που μάλλον οφείλεται στην εξάντληση, αλλά κυμαίνονται μεταξύ “χμμμ, τελικά λειτουργεί” και “ε, και τί έγινε“, δηλαδή, ανακούφιση για την έκβαση του εγχειρήματος από τη μία, απογοήτευση για τη ματαιότητα των πραγμάτων από την άλλη…
Έχω ανάμικτα συναισθήματα, τα οποία μετριάζονται από μία απάθεια που μάλλον οφείλεται στην εξάντληση, αλλά κυμαίνονται μεταξύ “χμμμ, τελικά λειτουργεί” και “ε, και τί έγινε“, δηλαδή, ανακούφιση για την έκβαση του εγχειρήματος από τη μία, απογοήτευση για τη ματαιότητα των πραγμάτων από την άλλη…
Όπως και να’ χει το πράγμα τώρα, μένοντας πιστός στις δεσμεύσεις των αρχικών μου στόχων, βρίσκομαι στη διαδικασία της μουσικής επένδυσης.
Λόγω μαλακισμένης συνθήκης μεταξύ της apple και της (μη) υποστήριξής της στα 64μπιτα windows, το πρόγραμμα μουσικής (Presonus Studio One v.2) που χρησιμοποίησα πρόσφατα για τη μουσική στο Φεστιβάλ Αθηνών, δεν υποστηρίζει βίντεο. Έτσι είμαι υποχρεωμένος να ξεθάψω το προηγούμενο sequencer (Cakewalk Sonar Pro audio 8.5 -τώρα πια είναι discontinued) που χρησιμοποιούσα και που έχω να το δουλέψω 3 χρόνια, έτσι ώστε τουλάχιστον να συγχρονίζεται ο ήχος με την εικόνα, κατά τη διάρκεια που συνθέτω τη μουσική.
Τέλος, για ακόμα μία φορά είμαι αντιμέτωπος με τον κακό μου εαυτό, αυτόν που κριτικάρει την κάθε μου επιλογή ως τετριμμένη, άσκοπη, αδιάφορη και επί το σύνολο μάταιη…
Το Sonar και η διαδικασία της ενορχήστρωσης σε 3 μόνιτορ
———————————————————————————————————————–
Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012 (16:02 μμ)
Διαμόρφωση του Blog-Προσθήκη συμπληρωματικού υλικού
Έκανα μερικές παρεμβάσεις στο Blog, έτσι ώστε να είναι πληρέστερη και πιο σαφής η ανάγνωση της δημιουργικής/τεχνικής διαδικασίας, από τα πρώτα στάδια μέχρι το τέλος. Αναλυτικότερα:
- Προσέθεσα στην αρχή το Storyboard, Animatic και μερικα από τα πρώτα τεστ σε περιβάλλον 3D
- Έβαλα τίτλους σε κάθε entry (αλήθεια, πως μεταφράζεται αυτό), συνοψίζοντας την κάθε ανάρτηση
- Προσέθεσα ένα δείγμα από το PFlow, έτσι ώστε να φανεί η διαδικασία δημιουργίας ενός node-based procedural system.
- Έβαλα links που παραπέμπουν στο τελικό βίντεο του ΙΣΜΕ με ήχο, και τα site των λογισμικών FumeFX και Particular, στην περίπτωση που κάποιος/κάποια ενδιαφέρεται να δει τα προγράμματα αυτά που χρισημοποίησα για τη δημιουργία του animation.
Όταν τελειώσω, θα κάνω έναν απολογισμό όλων των προγραμμάτων – plugin που χρησιμοποίησα, βάζοντας παραπεμπτικά link, ως φόρο τιμής (το λιγότερο) μιας και αυτά τα προγράμματα κοστίζουν μία μικρή περιουσία για να τα αγοράσει κανείς και δίχως αυτά δε θα ήμουν σε θέση να κάνω τίποτα…
————————————————————————————————————————
Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012
Επέκταση Στερεοσκοπικού Βάθους
Κανονικό βάθος, όπως “βγήκε” από το 3ds Max
Μεγαλύτερο βάθος=μεγαλύτερη κλίμακα
Αποφάσισα να μεγαλώσω την απόκλιση μεταξύ των δύο ματιών, έτσι ώστε να “βυθιστεί” περισσότερο η εικόνα μέσα στην οθόνη. Το βασικό μειονέκτημα είναι ότι όπου υπάρχουν έντονες αντιθέσεις (brightness/contrast), γίνεται έντονα αισθητό το φαινόμενο να “περνάει” η πληροφορία που προορίζεται για το ένα μάτι, στο άλλο.
Η γενική αίσθηση βελτιώνεται όμως, για αυτό νομίζω ότι θα κρατήσω αυτή την εκδοχή…
Επί τη ευκαιρία βελτίωσα λίγο την έκρηξη του Ήλιου:
- Eίχε ένα μαύρο σημείο ακριβώς στο κέντρο της λάμψης (αποτέλεσμα του Additive συστήματος στα 32 bit color space του After Effect)
- Το displacement layer και το turbulent displace effect που είχα βάλει πάνω από τη λάμψη, δεν σέβονταν το στερεοσκοπικό βάθος, φαίνονταν πάνω στο γυαλί και ταυτόχρονα ο Ήλιος ήταν πολύ πιο πίσω (με αποτέλεσμα να μπερδεύει και να κουράζει πολύ το μάτι).
Επιστρέφω στη μουσική τώρα…
————————————————————————————————————————–
Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012
Ακολουθήστε τον σύνδεσμο για να το δείτε!!!
Με μεγάλη μου χαρά γράφω τα παραπάνω.
Η διαδικασία της μουσικής σύνθεσης, ενορχήστρωσης και τελικής παραγωγής, ήταν ένας αγώνας δρόμου, αλλά τελικά κατάφερα να την τελειώσω.
Πρέπει να κάνω μία εκκαθάριση όλων των αρχείων που χρησιμοποίησα σε αυτό το project, όπως γράφω παραπάνω, καταλαμβάνουν πολύ μεγάλο μέρος των σκληρών δίσκων του υπολογιστή μου.
Στο επόμενο post, θα αναρτήσω αναλυτικά όλα τα προγράμματα που χρησιμοποίησα, καθώς και το κόστος τους.
———————————————————————————————————————
Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012
SOFTWARE LIST
Σύνολο: 13825 ευρώ
Οι τιμές έγιναν με μετατροπή από δολάρια σε ευρώ, με βάση τη σημερινή ισοτιμία.
Δεν ξέρω τι να σκεφτώ και τι συμπέρασμα να βγάλω από το αποτέλεσμα του απολογισμού αυτού. Αισθάνομαι περίεργα διότι από τα παραπάνω, μόνο τα Wallander Instruments κατέχω νόμιμα. Ανοίγουν πολλοί δρόμοι συζήτησης και προβληματισμού γύρω από την ηθική, τα πνευματικά δικαιώματα και τη νομιμότητα.
Είναι απόλυτο το ότι χρειάζεται κανείς τα παραπάνω προγράμματα? Όχι. Μπορεί να αντικαταστήσει κάποια από αυτά με open source λογισμικό και να κάνει τη δουλειά του. Όμως, θα δυσκολευτεί πολύ περισσότερο διότι:
- Συνήθως τα open source προγράμματα έχουν στρυφνό interface και είναι δύσχρηστα
- Δεν υπάρχουν αρκετές πληροφορίες, υποστήριξη και video tutorials έτσι ώστε να μάθεις να τα χειρίζεσαι
- Δεν είσαι κατοχυρωμένος στην αγορά εργασίας άμα δε δουλεύεις τα mainstream προγράμματα.
Το animation και οι πολυμεσικές εκφάνσεις της τέχνης είναι ένα ακριβό σπορ. Σύμφωνοι, δεν αγοράζεις μάρμαρο, ή χρυσό που είναι το υλικό σου και το επεξεργάζεσαι… Το παραπάνω κόστος όμως αφορά καθαρά στα λογισμικά εργαλεία. Σε αυτό θα πρέπει να προστεθεί και ο εκάστοτε εξοπλισμός. Συν οι άπειρες εργατοώρες που απαιτούνται για την εκπαίδευσή πάνω στο τεχνικό μέρος, αυτόν που αφορά στο χειρισμό του μέσου δηλαδή. Χώρια το ότι δίχως πολύ εξειδικευμένο και πανάκριβο εξοπλισμό, στην πραγματικότητα ποτέ δεν είσαι μέσα στα πράγματα.
Φυσικά η τεχνολογία και η διαρκώς αυξανόμενη διεύρυνση της αγοράς και του μέσου, έχουν κάνει πολύ προσιτή την ενασχόληση με το αντικείμενο. Πριν από 20 χρόνια, ήταν αδιανόητο να κάνει κανείς animation στο σπίτι του. Σήμερα με μία ψηφιακή βιντεοκάμερα μερικών εκατοντάδων ευρώ, μπορείς να γυρίσεις ολόκληρη ταινία.
Αυτή είναι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog, ήρθε η ώρα να προχωρήσω από αυτό το “έργο”. Θα μπορούσα να το βελτιώνω διαρκώς και συνεχίσω την καταγραφή της προόδου του στο blog, αλλά ήδη αισθάνομαι ότι έχει αποκτήσει ψυχαναγκαστική διάσταση η προσήλωσή μου αυτή και πρέπει να προχωρήσω παρακάτω.
Ηλίας-Δημήτρης Πιερράκος
————————————————————————————————————————-
ΓΑΜΟΣ ΜΕΡΟΣ 1-ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ
http://www.youtube.com/watch?v=wcUzFJth84U&feature=youtu.behttp://www.youtube.com/watch?v=p227SzRKz_U&feature=youtu.be
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=IZ1SRL-nGkw]
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=qXkq1QlHbBA]