[youtube https://www.youtube.com/watch?v=e1EdvNd6OhI]
21 Ιανουαρίου 2015
20 Ιανουαρίου 2015
ΔΙΑΔΡΟΜΗ 2 – ΑΣΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ
Διαδρομη αστικου τοπιου
πολεις=λαρισα,θεσσ/νικη
by Vaso MuMu 2015
το 2ο βιντεακι διαδρομης, αυτη τη φορα με πλανα αστικων δρομων, εικονων και ηχων. σε αντιθεση με την πρωτη διαδρομη οπου παρακολουθουμε μια πορεια απο βουνο σε θαλασσα και τους φυσικους ηχουν που περιτριγυριζουν το τοπιο εκεινο, στη 2η διαδρομη παρακολουθουμε μοτιβα διαδρομης σε στενα με ανθρωπους, κεντρικους δρομους με κινηση αμαξιων και την αναμονη αμαξοστοιχιας σε σιδηροδρομικο σταθμο
πολεις=λαρισα,θεσσ/νικη
by Vaso MuMu 2015
το 2ο βιντεακι διαδρομης, αυτη τη φορα με πλανα αστικων δρομων, εικονων και ηχων. σε αντιθεση με την πρωτη διαδρομη οπου παρακολουθουμε μια πορεια απο βουνο σε θαλασσα και τους φυσικους ηχουν που περιτριγυριζουν το τοπιο εκεινο, στη 2η διαδρομη παρακολουθουμε μοτιβα διαδρομης σε στενα με ανθρωπους, κεντρικους δρομους με κινηση αμαξιων και την αναμονη αμαξοστοιχιας σε σιδηροδρομικο σταθμο
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=mcJI4XzEIys]
To δένδρο αντιπροσωπεύει τον παράδεισο και την θεότητα, η οποία δημιούργησε τη Ζωή.
Το φύλλο είναι η ζωή, η οποία ταξιδεύει στο διάστημα, με σκοπό να δώσει ζωή στον πλανήτη μας, τη Γη.
Το κρύο και αφιλόξενο διάστημα μας δείχνει τις δυσκολίες που συναντά η ζωή στην πορεία της αλλά τελικά φτάνει στον τελικό προορισμό της δημιουργώντας κάτι όμορφο.
Μέσα από αυτή τη διαδικασία εκτελείται η αποστολή της και ολοκληρώνει το ταξίδι της .
14 Ιανουαρίου 2015
ΔΙΑΔΡΟΜΗ
Διαδρομή Πολυδένδρι – Παραλία/Λιμάνι Αγιόκαμπου
by Vaso MuMu
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=t9a7JJ7iocY]
3 Δεκεμβρίου 2014
Selfportrait
Ένα δείγμα από τη μουσική επένδυση του Selfportrait
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=OzCLv1YexlU]
Μια δεύτερη και βελτιωμένη εκδοχή
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=WSSoY3l2lnY]
Κατά τους αιώνες, αρκετοί καλλιτέχνες πειραματίστηκαν με το θέμα της αυτοπροσωπογραφίας. Υπήρξε εργαλείο αυτοπροβολής και δήλωση της προσωπικής τους ταυτότητας. Το graffiti αποτέλεσε ένα τέτοιο μέσο τις τελευταιές δεκαετίες, όχι μόνο σαν απεικόνηση και προβολή κάποιου ονόματος, αλλά και σαν κίνηση-παρέμβαση στο δημόσιο χώρο.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=LqeHcUDexqI]
ΟΝΕΙΡΟ “bad dream”
ΣΕΝΑΡΙΟ
Όνειρο… ένα κακό όνειρο…
Η βίωση μιας σειράς εικόνων και ήχων που με κάνουν να ανατριχιάζω.
Με ταξιδεύουν σε μέρη άγνωστα , ομιχλώδη ,ανατριχιαστικά.
Οι εικόνες είναι σκουρόχρωμες σαν το μελάνι που χρησιμοποιώ στην ζωγραφική.
Οι ήχοι κάνουν το τοπίο να φαίνεται ακόμη πιο τρομακτικό.
Ξαφνικά αναδύεται μια άλλη εικόνα περισσότερο οικία , είναι μια παιδική χαρά
μέσα σε μια πόλη.Τα χρώματα όμως είναι το ίδιο σκουρόχρωμα και δεν υπάρχει
καθόλου ζωή.
Παρασύρομαι, νομίζω πως υπάρχει ένα ίχνος ανθρώπινης ύπαρξης…ένα κοριτσάκι!
Δεν ξέρω αν αυτό είναι προϊον ενός συνειδητού ονείρου ή πραγματικότητας.
Έχω χάσει τα όρια ανάμεσα σε αυτά τα δύο.
Βαθμιαία οι ήχοι χαμηλώνουν ,όμως επικρατεί σκοτάδι με κάποια ίχνη φωτός.
Απροσδόκητα ακούγεται ένας ήχος , είναι ο ήχος του ξυπνητηριού.
Οι εικόνες γίνονται πολύχρωμες …
Ανοίγω την πόρτα του υποσεινήδητου και περνάω στην απέναντι όχθη .
Ήταν ένα όνειρο ένα κακό όνειρο …
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: από Βικιπαίδεια ,συνειδητό όνειρο είναι κάθε όνειρο από το οποίο το άτομο
έχει συνείδηση ότι ονειρεύεται ενώ το όνειρο είναι σε πλήρη εξέλιξη.
Νευροφυσιλογική προσέγγιση στο όνειρο έκανε ο Allan Hobson ,που βοήθησε ώστε να γίνει
το συνειδητό όνειρο λιγότερο θεωρητικό και ατεκμηρίωτο.
STORYBOARD
ArtMedia
Τι είναι τα τύμπανα για μένα..
Έκφραση, διότι με αυτό τον τρόπο μπορώ να βγάλω πρός τα έξω ενα κομμάτι του εαυτού μου το οποίο δεν είναι ευρύτερα γνωστό, και δημιουργία διότι μου δίνει την ευκαιρία να αναπτύξω ακόμα ενα ταλέντο μου μέσα απο τα τύμπανα και τα κρουστά!—
”Minamata’
ένα έργο εμπνευσμενο απο τη ταλαιπωρημενη φυση…
Σε ένα μικρό χωριό της Ιαπωνίας, στον κόλπο της Minamata, παρατηρήθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1950 δηλητηριάσεις γατιών στην αρχή και ανθρώπων στη συνέχεια, που είχαν σαν αποτέλεσμα δεκάδες θανάτους ανθρώπων, παραμορφώσεις και διαταραχές του νευροφυτικού συστήματος, κυρίως των ψαράδων της περιοχής. Αιτία ήταν οι ποσότητες μιας τοξικής ουσίας, του υδραργύρου, που κατέληγε από ένα εργοστάσιο παραγωγής πλαστικού PVC στο ποτάμι, μαζί με άλλα υγρά και στερεά απόβλητα. Από το ποτάμι, οι τοξικές ουσίες κατέληγαν στον κόλπο της Minamata κι εκεί περνούσαν στα ψάρια και τα οστρακοειδή. Οι δηλητηριώδεις ενώσεις έφθαναν στους ψαράδες και τους ντόπιους, που κατανάλωναν θαλασσινά, αλλά και στις γάτες, με αποτέλεσμα να προκαλούν σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία τους. Αν και οι ποσότητες των διαφόρων ενώσεων του υδραργύρου που έπεφταν στο ποτάμι ήταν σχετικά μικρές, μέσω της τροφικής αλυσίδας – από το θαλασσινό νερό, στο πλαγκτόν και από εκεί στα ψάρια, για να καταλήξει τελικά στους ανθρώπους – οι ποσότητες που έφταναν στους ανθρώπους ήταν αυξημένες (το φαινόμενο λέγεται βιο-συσσώρευση). Σε μια τέτοια διαδικασία, οι συγκεντρώσεις τοξικών ουσιών σε οργανισμούς μπορεί να είναι 100-30.000 φορές μεγαλύτερες σε σχέση με τις συγκεντρώσεις στο νερό, όπως έχει αποδειχτεί από πολλές επιστημονικές έρευνες
Ερημα βουνά
Αστρα σκοτεινά
Που ήσυχα η καρδιά σας κλαίει
Σας ακούω κρυφά
Σας μετράω ξανά
Κι η φωτιά μου σιγοκαίει
25 Νοεμβρίου 2014
19 Νοεμβρίου 2014
αυτοπροσωπογραφία
Το βράδυ πριν πέσω για ύπνο και για την ακρίβεια λίγο πριν κοιμηθώ, έχω παρατηρήσει πόσο διαφορετικά αντιλαμβάνομαι την πραγματικότητα. Συνήθως νιώθω πιο ελαφριά και κενή και η πραγματικότητα μοιάζει ρευστή και ευάλωτη. Κάπως σαν να επιπλέω στο διάστημα. Το πρωί που ξυπνάω πάλι η πραγματικότητα έχει διαφορετική χροιά, είναι πιο συμβατική και με παρασέρνει χωρίς να σκέφτομαι ιδιαίτερα, λειτουργώ αυτόματα. Ανάλογα λοιπόν με την διάθεση μου, χαρούμενη, λυπημένη, φοβισμένη, ασφαλής κ.λπ. η πραγματικότητα ταυτίζεται με μένα. Νιώθω λοιπόν πως αυτοπροσωπογραφία μου δεν είναι ούτε ένα κομμάτι μου ούτε ένα κομμάτι της πραγματικότητας, είναι το διάστημα ανάμεσα μας. Είναι η αντίληψη. Έτσι λοιπόν η αντίληψη με μορφή διαφορετικών επιφανειών φιλτράρει τον άνθρωπο και την πραγματικότητα. Εγώ είμαι η πραγματικότητα και η πραγματικότητα είμαι εγώ και αυτό που μας χωρίζει όσο και μας ενώνει είναι η υποκειμενικότητα της στιγμής. Αναρωτιέμαι αν ποτέ το θολό τζάμι εξαφανίζεται και τότε μπορείς να δεις τον εαυτό σου καθαρά.