[youtube https://www.youtube.com/watch?v=5k—X3R4VY?ecver=2]
30 Απριλίου 2017
19 Φεβρουαρίου 2017
http://ide-identity.blogspot.gr/
Η ιδέα λοιπόν είναι, πως η ταυτότητα μας
συνδέεται σε έναν βαθμό με τις αναμνήσεις μας.
συνδέεται σε έναν βαθμό με τις αναμνήσεις μας.
Ποιοι θα ήμασταν χωρίς αυτές; Πόσο ρευστές είναι οι μνήμες, καθώς απομακρύνονται από την πραγματικότητα;
Έχουμε την τάση να τις ανασυνθέτουμε και να
τις ξανά επινοούμε.
τις ξανά επινοούμε.
Φτιάχνουμε στην ουσία ένα κολάζ από θραύσματα.
Προσπάθησα, καθώς έφτιαχνα αυτές τις
«καρτ-ποστάλ» να είμαι όσο πιο πιστή μπορώ στο που ακριβώς τις βρήκα και τι
ακριβώς συνέβη, μα παρατήρησα ότι αυτό είναι αδύνατο. Οι μνήμες δημιουργούν την
ταυτότητα μας και έπειτα αυτό που είμαστε, δημιουργεί τις μνήμες ξανά. Σαν ένα
παιχνίδι.
«καρτ-ποστάλ» να είμαι όσο πιο πιστή μπορώ στο που ακριβώς τις βρήκα και τι
ακριβώς συνέβη, μα παρατήρησα ότι αυτό είναι αδύνατο. Οι μνήμες δημιουργούν την
ταυτότητα μας και έπειτα αυτό που είμαστε, δημιουργεί τις μνήμες ξανά. Σαν ένα
παιχνίδι.
Με ενδιέφερε να χρησιμοποιήσω την κυριολεξία
πιο πολύ σαν αυτοπεριορισμό και σαν ειρωνεία δηλαδή, η φωτογραφία του
αντικειμένου, το αντικείμενο και ο τόπος το ένα πάνω στο άλλο. Τι πιο προφανές;
πιο πολύ σαν αυτοπεριορισμό και σαν ειρωνεία δηλαδή, η φωτογραφία του
αντικειμένου, το αντικείμενο και ο τόπος το ένα πάνω στο άλλο. Τι πιο προφανές;
Άλλο ένα στοιχείο που με ενδιέφερε ήταν το
χειροπιαστό. Οι μνήμες έχουν να κάνουν με τις αισθήσεις μας οπότε όταν αγγίζεις
το αντικείμενο που σου φέρνει την ανάμνηση, μπαίνουν όλες σε λειτουργία όλες οι
αισθήσεις, μυρωδιά, ακοή, αφή, όραση.
χειροπιαστό. Οι μνήμες έχουν να κάνουν με τις αισθήσεις μας οπότε όταν αγγίζεις
το αντικείμενο που σου φέρνει την ανάμνηση, μπαίνουν όλες σε λειτουργία όλες οι
αισθήσεις, μυρωδιά, ακοή, αφή, όραση.
Όλη αυτή η κατάσταση των αντικειμένων μέσα σε
ένα κουτί τα οποία για μένα είναι πολύ σημαντικά ενώ για κάποιον είναι
σκουπίδια και η αλληγορία τους είναι κάτι που ενδιαφέρει το πως ένα πράγμα
μπορεί να έχει τόσους τρόπους να το κοιτάξει κανείς. Πως για παράδειγμα ένας
αναπτήρας μπορεί για κάποιον είναι ένα αντικείμενο χρηστικό, για κάποιον ένα
σκουπίδι και για κάποιον ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ταυτότητας το.
ένα κουτί τα οποία για μένα είναι πολύ σημαντικά ενώ για κάποιον είναι
σκουπίδια και η αλληγορία τους είναι κάτι που ενδιαφέρει το πως ένα πράγμα
μπορεί να έχει τόσους τρόπους να το κοιτάξει κανείς. Πως για παράδειγμα ένας
αναπτήρας μπορεί για κάποιον είναι ένα αντικείμενο χρηστικό, για κάποιον ένα
σκουπίδι και για κάποιον ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ταυτότητας το.
Ο Φερνάντο Πεσόα είχε πει πως «Αυτό που
βλέπουμε δεν είναι αυτό που βλέπουμε, είναι αυτό που είμαστε»
βλέπουμε δεν είναι αυτό που βλέπουμε, είναι αυτό που είμαστε»
5 Νοεμβρίου 2016
24 Οκτωβρίου 2016
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
βομος-θρησκεια
γλωσσα, τροπος σκεψης-πιστευω
εθνικοτητα
εμφανιση
ενδιαφεροντα-hobbies
πολιτικες πεποιθησεις
φυλο
18 Οκτωβρίου 2016
17 Οκτωβρίου 2016
Ταυτότητα (Άσκηση 1 φωτογραφίες)
Η ταυτότητα μας μέσα από τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το σώμα μας.
Αν σκευτούμε οτι χωρίς την βοήθεια του καθρέφτη ή της φωτογραφίας ή κάποιου άλλου μέσου, βλέπουμε συγκεκριμένα μέρη του σώματος μας, όπως τα χέρια, τα πόδια η κοιλιά και μάλλον σε συγκεκριμένες στάσεις. Πόσο αυτό συμβάλλει στην εικόνα που δημιουργούμε για τον εαυτό μας.
Η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας μάλλον δεν είναι κάτι παγειωμένο.
Κάθε μέρα για όλη μας την ζωή βλέπουμε τα πόδια τα χέρια μας λίγο την κοιλιά μας ίσως με λίγη προσπάθεια την πλάτη μας και ταυτόχρονα μπορούμε να τα αισθανθούμε. Όχι όμως το κεφάλι μας, τον λαιμό μας, τον ώμο μας
τα σημεία αυτά ξέρουμε ότι υπάρχουν μέσα απο την αντανάκλαση μας ή συγκρίνωντας τον εαυτό μας με τους γύρω μας. Οπότε για να αντιλφθούμε ολόκληρο το σώμα μας συμβάλλουν και εξωτερικοί παράγοντες. Γνωρίζουμε το σώμα μας παρατηρόντας έξω απο μας.
Και όπως όλοι γνωρίζουν, ο καθρέφτης είναι σύμβολο της ψευδαίσθησης, τόσο άυλο όσο και η προβολή ενώς φιλμ (…). Ο καθρέφτης υπόσχεται υπερβολικά πολλά και δίνει υπερβολικά λίγα, είναι ένας βόρβορος ιδεών ή νεοπλατωνικών αρχετύπων, που προκαλεί βδελυγμία στον ρεαλιστή. Είναι μια μάταιη παγίδα, μια άβυσσος.
Robert Smithson, 4 κείμενα, Εκδόσεις ΤΟΠΟΒΟΡΟΣ, Μετάφραση: Νάντια Καλαρά
Ο κινηματογραφικός ηθοποιός, γράφει ο Πιραντέλο, νιώθει εξόριστος. Εξόριστος όχι μόνο από την σκηνή άλλα και από το ίδιο του το πρόσωπο. Με αδιόρατη δυσφορία νιώθει το ανεξήγητο κενό που δημιουργείται καθώς το σώμα του χάνει την υλικότητα του, εξατμίζεται στρερείται την πραγματικότητα, τη ζωή, τη φωνή του και τους ήχους που παράγει ενόσω κινείται, για να μεταβληθεί σε βουβή εικόνα, που τρεμοπαίζειγια μια στιγμή στο πανί και ύστερα χάνεται στη σιωπή (…).
Walter Benjamin, Το έργο τέχνης στην εποχή της τεχνολογικής αναπαραγωγιμότητας, Εκδόσεις επέκεινα, Μετάφραση-Σχόλια Φώτης Τερζάκης
http://kaboomzine.gr/ti-simeni-lipon-fantasiako-meros-v-lakan/
http://www.psychikiygeia.gr/uploads/editorfiles/files/%CE%BD-%CE%BC_%CE%95%CF%85-_%CE%95_%CE%96-%CE%B3-__%CE%92%CF%86_%CE%97_%CE%95_%20(1).pdf
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=PckSyDwwfJQ]
15 Ιουνίου 2016
Η άψυχη πραγματικότητα και η ζωντανή φαντασίωση.
Η άψυχη πραγματικότητα και η ζωντανή φαντασίωση.
Κάθε φορά που περνούσα από ένα μαγαζί με ρούχα στεκόμουνα κάποια λεπτά και παρατηρούσα τις κούκλες. Είναι πολύ εντυπωσιακό πως ένα τόσο άψυχο σώμα μπορεί να δείχνει τόσο ζωντανό. Κάποιες φορές που έκανα βόλτες τα βράδια που είχε ησυχία και ήταν κλειστά τα μαγαζιά, διέσχιζα τις βιτρίνες των καταστημάτων και ένιωθα πως με παρακολουθούσαν.Στις φωτογραφίες μου προσπαθώ να αποτυπώσω αυτή την ζωντάνια των κούκλων. Με την κάμερα μου τους δίνω ψυχή. Παρόλο που όλες φαίνονται ίδιες είναι φανταστικό πως κάθε κούκλα έχει διαφορετική έκφραση και προσωπικότητα.
