[youtube https://www.youtube.com/watch?v=GJLuhoZJxTw]
Και φτάσαμε μέχρι εδω.
Μεταλλαγμένοι και εξαθλιωμένοι.
Ο ένας να συμπληρώνει τον άλλο χιλιάδες χρόνια τωρα.
Ίσως μακριά από τον σκύλο όλοι να ειμαστε μισοί.
16 Ιουνίου 2014
dogs
‘The Battleship Potemkin’ inspired Storyboard
Το φως που μπορεί να μεταφράσει το ανθρώπινο μάτι σε κάτι που να μπορεί να διακρίνει, μόλις που ξεπερνάει το 1/4 από αυτό που διαχέεται στο χώρο. Περίπου το 30% του ανθρώπινου εγκεφάλου ασχολείται με την επεξεργασία και ερμηνεία των ερεθισμάτων της όρασης. Από αυτό το ποσοστό, πόσο μπορούμε να επιβεβαιώσουμε πως είναι τουλάχιστον παρεμφερές με το φως που μπορεί να δει ο κάθε άνθρωπος; Ή μάλλον, πολύ περισσότερο, κατά πόσο διαφέρει ο τρόπος με τον οποίο ο καθένας από εμάς αντιλαμβάνεται και αποκωδικοποιεί την αυτή την ορατή πληροφορία..;
Έχουμε τη δυνατότητα να κοιτάξουμε, να παρατηρήσουμε, και να δούμε.
Να κοιτάξουμε την επιφάνεια, να παρατηρήσουμε την συμπεριφορά της, και να δούμε κάτω από αυτήν.
Έχουμε τη δυνατότητα να κοιτάξουμε, να παρατηρήσουμε, και να δούμε.
Να κοιτάξουμε την επιφάνεια, να παρατηρήσουμε την συμπεριφορά της, και να δούμε κάτω από αυτήν.
Έξι τίτλοι της βωβής ταινίας “Το Θωρηκτό Ποτέμκιν” σχεδιάζονται με τέτοιο τρόπο ώστε να προκύψει ένας διαφορετικός, ίσως όχι τόσο κατανοητός με την πρώτη ματιά, υπότιτλος, ο οποίος μεταφράζει την κατεξοχήν περιγραφή της ταινίας. Η πληροφορία που δίνεται στον θεατή, ίσως να προσπαθεί να πει κάτι διαφορετικό, με λιγότερες λέξεις και περισσότερο νόημα, από αυτό που φαίνεται στα πρώτα δευτερόλεπτα επεξεργασίας της από τον εγκέφαλο…
Αρκεί κανείς να έχει τη θέληση να δει, λίγο πιο βαθιά, κάτω από την επιφάνεια που πλέει το θωρηκτό…
– Ιωσηφίνα Μακρή
Part 1: ‘TALES’
Part 2: ‘EVADE – NO EAT’
Part 3: ‘MAD’
Part 4: ‘GOLD’
Part 5 & 6: ‘EMBR-ACE’
14 Ιουνίου 2014
9 Ιουνίου 2014
8 Ιουνίου 2014
Φλώρινα-χρώματα και φύση…
Μέσα από εγκαταλειμμένα σπίτια που κάποτε “υπήρχε” ζωή,από παλιά σκαλοπάτια που περνούν άνθρωποι μη δίνοντας ιδιαίτερη σημασία,και σημεία που για πολλούς δεν φανερώνουν κάτι σημαντικό,μπορούμε να διακρίνουμε πολύ περισσότερα πράγματα απ’ότι πιστεύαμε,χάρη στις μικρές πινελιές που παρεμβαίνει το φυσικό στο ανθρώπινο έργο.Περπατώντας μέσα σε αυτήν τη μικρή πόλη,κάθε γωνιά έχει μια ζωντάνια,ένα δικό της χρώμα.Παλιά κτίρια που τα νίκησε ο χρόνος,αρχίζουν να αναδεικνύουν τα παλαιότερα τους χρώματα δίνοντάς τους μία γοητεία και πλέον φιλοξενούν άλλους “επισκέπτες” που τους δίνουν ζωή.Επίσης,εκτός από τις “ξεχασμένες”γωνιές,μπορούμε να παρατηρήσουμε την ομορφιά της φύσης γύρω μας σε μεγάλη ποικιλία,γνωρίζοντας αυτούς τους “επισκέπτες”και άλλα είδη,αλλά πάνω απ’όλα τον εαυτό μας μέσα από την ησυχία και την γαλήνη που επικρατεί γύρω μας..