Σε μια διαφορετική μα συσχετισμένη προσέγγιση, μερικοί media artists επέλεξαν αντιθέτως να απλοποιήσουν ή να μειώσουν αυτή την οπτικοακουστική σχέση, συχνά προσπερνώντας και την χρήση Η/Υ αυτή καθ’αυτή. Στο “Telefunken works” (2000,2004) του Carsten Nicolai ο μηχανισμός του ήχου ενός cd player συνδέεται στα κυκλώματα εισόδου ήχου και εικόνας μιας οθόνης τηλεόρασης- αυτό που ακούγεται σαν συνθετικοί τόνοι και θορυβώδη ηχοτόπια, φαίνεται στην οθόνη σαν σχεδιαστικά πρότυπα μονοχρωματικής μορφής και γραμμής. Σε μια προσέγγιση στην οποία θα αναφέρομαι εδώ σαν “transcoding” (σ.τ.μ: “αποκωδικοποίηση”;), ο ήχος και η εικόνα συνδέονται μέσω μιας άμεσης μεταφοράς ενός σινιάλου, μια απλή σύνδεση.
Ο Αυστραλός καλλιτέχνης Robin Fox συνδέει τα ηχητικά μέρη από ένα χειροποίητο digital synthesiser σε ένα ταλαντοσκόπιο. Μέσω του νέου υβριδικού οργάνου, ο Fox εξερευνεί μια περιοχή στην οποία το σινιάλο βλέπεται και ακούγεται συνεχόμενα, κάθε ήχος είναι μια μορφή σε κίνηση, κάθε μορφή είναι ένας ήχος. Η σύνδεση ήχου και εικόνας, κυριολεκτικά φανερώνει την αισθησιακή διασταύρωση της συναισθησίας- περισσότερο, η δουλειά η ίδια μοιάζει κάπως να προκαλεί συναισθησιακή εμπειρία. Η επικοινωνία μεταξύ ήχου και εικόνας είναι άμεση, ευκίνητη και έντονη- η οπτικοακουστική σχέση είναι εντελώς συνεπής, με κάποιο τρόπο αυταπόδεκτη, κι όμως συνεχώς εκπλήσσει. Υπάρχει ένα συναίσθημα σαν αποκάλυψη- ένας κριτικός περιγράφει το Backscatter DVD (2005) του Fox σαν “υπνωτικό” και “ανώτερο” και ομιλεί περί μιας αίσθησης “ανώτερης σημασίας ή ψηλότερου σκοπού” (Baker Fish 2005). Η δουλειά του Andrew Gadow πλησιάζει την ίδια σχέση από μια άλλη μεριά- δουλεύοντας με ένα παλιό video synthesiser, μεταφέρει το σινιάλο της εικόνας του απευθείας σε ήχο. Η δομή του σινιάλου video γίνεται ικανό να ακουστεί σαν διαμορφώσεις ενός βουητού 50 Hz- τρεμουλιαστές, συντριβόμενες οπτικές ιδιοσυστασίες γίνονται τριπτικά αλλά δαιδαλώδως λεπτομερειακά ηχητικά σήματα. Πάλι η αντικειμενική εμπειρία μπορεί να είναι ισχυρή, μια ενστικτώδης αίσθηση δύναμης ή συνάντησης- το οπτικοακουστικό ταίριασμα είναι τόσο κοντινό που μοιάζει να εξαφανίζεται, ξεχωριστές τροπικότητες ενώνονται σε ακατέργαστη αισθαντικότητα .