Η Παναγιώτα Κωνσταντινίδου μου την έστειλε, γράφοντας: Mια συχνή εικόνα από Θεσσαλονίκη. Συμβαίνει πάνω από ένα μήνα, ένας άστεγος έχει μετατρέψει τη Στάση Συντριβάνι σε σπίτι-στέκι του. Στην αρχή σκεφτόμουν ότι ίσως θα επιλυθεί το ζήτημα, αλλα συνεχίζεται. Δεν ενδιαφέρεται κάποιος, ώστε να μεταφερθεί σε κατάλληλο μέρος ο άστεγος -και να βοηθηθεί- αλλα για όλους πια είναι απλώς ένα λυπηρό αλλά συνηθισμένο φαινόμενο; Τελικά έχουμε εθιστεί στο πόνο; Ή ο πόνος του αλλου είναι πιο υποφερτός; Πηγή: www.lifo.gr
